یک چند روزگار نه از راه مکرمت

بر ما دری ز نعمت گیتی گشاده بود ...

... از هر طرف که پیش گروهی کنم گذار

لطفی نما که هست به راه قبای تو

سوراخها به هر طرفی چشم انتظار

انوری بهر قبول عامه چند از ننگ شعر

راه حکمت رو قبول عامه گو هرگز مباش

رفت هنگام غزل گفتن دگر سردی مکن ...

... وی جهان بی نوال تو درویش

گم کند راه مصلحت تقدیر

گرنه تدبیر تو بود در پیش ...

... وگر به عیب نخواهی شمرد با دو سه مرغ

منی دو آردت از بهر راه بفرستم

... گفتم از مدح و هجا دست بیفشاندم هم

گفت چون گفتمش آن حالت گمراهی رفت

حالت رفته دگر باز نیاید ز عدم ...

... چون زدی باری مردانه بیفشار قدم

گوشه ای گیر و سر راه نجاتی بطلب

که نه بس دیر سر آید به تو بر این دو سه دم

... دو نیمه تن چو ستون و دریده دل چو شرج

چو میخ کوفته سر چون طناب راه نشین

... بنده کرده یک جهان آزاد را انعام تو

سرمه چشم ملک گردی و آن از راه تو

حلقه گوش فلک حرفی و آن از نام تو ...

... یارب چه طالعست که خود بی معالجت

بیمار به شود چو تو زان راه بگذری

... چیز دیگر را چرا در خواب و مستی منکری

فعل طبع از راه تسخیرست بی هیچ اختیار

در جماد و در نبات آنگاه در ما بر سری

راه حکمت رو که در معنی این جنس از علوم

ره به دشواری توان برد از طریق شاعری ...

... گل گفت که با او نبود کارم راست

دانی چه گلابخانه را راه کجاست

عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ

یک روز نرفت راه دلجویی چرخ

آورد و به دست جور مریخم داد ...

بس راه که پای همتم پیماید

تا مشکل یک راز فلک بگشاید ...

... وانگه به فراغت پی آن دلبر گیر

یا نی مزن این حلقه و راه اندر گیر

وین هم به مزاج آن صد دیگر گیر

گر در طلب صحبتم ای شمع طراز

دوش آبله کرد پایت از راه دراز

امشب بر من بیای تا بانگ نماز ...

منزل دوردست و روز بی گاه ای دل

زین رو مکش انتظار همراه ای دل

بشتاب که منقطع فراوان هستند

زین راه دراز و روز کوتاه ای دل

... وز دست تو پای صبر در گل دارم

در راه تو کار سخت مشکل دارم

دل نیست پدید و صد غم دل دارم

آیا گهر وصل تو یارم سفتن

راه تو امیدوار یارم رفتن

می روشن و حجره خالی و موسم گل ...

... از روز و شب جهان نبودم آگاه

بنمود چو چشم بد فروبست این راه

شبهای فراق تو مرا روز سیاه

با من به سخن درآمد امروز پگاه

آن لاغری که دارمش از پی راه

گفتا که طمع نیست مرا باری جو ...