... بود اندر وطن آسوده فایز

کسی کش دلنوازی در سفر نیست

... نه راه هر کس است این راه فایز

خوشا آن شیر دل کاو این سفر کرد

سفر بر من دگر سخت است و دشوار

که می بایست کردن پشت از یار ...

خودم این جا دلم در پیش دلبر

خدایا این سفر کی می رود سر

خدایا کن سفر آسان به فایز

که بیند بار دیگر روی دلبر

سفر در پیش فکر یار درپی

خدایا این سفر کی می کنم طی

رود فایز ولی شوقش کشد پس

... کجا است راه نوردی مجردی چالاک

اگر از این تن خاکی سفر کنی ای دل

نخست گام نهی پای بر سر افلاک ...

... بادا بقای خسرو و ایام دولت او

چندان که مهر و مه است در آسمان سفر گه

بر عارفان چو دارند نظم محیط عرضه ...

در سفر گویند فردا می روی

خود دروغ است این خبر یا می روی ...

... چشم بد دور بود شاه و سپاه عجبی

پیش دارد سفر عشق و ره دیر محیط

خوش مبارک سفری باشد و راه عجبی

... تاریخ سال رحلت وی جستم از محیط

به نمود چون به سوی ریاض جنان سفر

گفتات نجف قلی خان طوبی مقر بود ...

... ره نبرد هیچکس بهیچ علامت

دل زد و عالم سفر نمود و بکویت

بی خبر از خود فکند رحل اقامت ...

... خطا نموده مماثل بنافه ختنش

صفی سفر ز دو عالم نمود و خود نگرفت

دلش قرار بجایی کجاست تا وطنش

مگر بهر سفر برسته محمل باز جانام

که از تن می رود دنبال آن محمل نشین جانم ...

... کن تعلق کامدی از نطفه چون تا ملک عقل

بازگشت زین سفر تا جنه الماواستی

رخت بستی چون ز دار جسم و ره بردی بجان ...

سفر آمد به پیش ایمرد سیار

رفیقی بایدت چالاک و هشیار

سفر باشد زدار تن شدن سلب

بسوی حق نمودن وجهه قلب

بنزد سالکی کو رهسپار است

سفرها شد معین آنکه جار است

بود اول سفر سیر الی الله

نمودن طی منزلها در این راه ...

... تجلیهای اسماء راست مبدا

بود دوم سفر در سیر فی الله

که آن اعلی افق شد نزد آگاه ...

... شدن موصوف بر اوصاف حضرت

دگر سیم سفر آنرا که سمع است

ترقی بر مقام عین جمع است ...

... دوییت رفت و باقی جز احد نیست

دگر باشد سفر در سیر بالله

که فرق بعد جمع آمد بدلخواه

بود چارم سفر را نیک لایق

که باز آید بتکمیل خلایق ...

... جز او رخسار موجودی نبینی

یکی از خود سفر در بحر و بر کن

بهر موجودی از عبرت نظر کن ...

بود اول سفر را خود نهایت

یقین رفع حجاب از وجه وحدت

حجاب کثرت از وحدت چه برخاست

نهایت این سفر را در تقاضاست

تعینهای اکوانی یکایک

شود در این سفر منفی و مندک

بود ثانی سفر را این نهایت

که گردد مرتفع آثار وحدت ...

نهایت را چه در سیم سفر بد

ز ضدینت مگر سلب تقید ...

تو را رابع سفر چبود نهایت

رجوع از حق بخلق است آن لغایت ...

... و گرنه با وجودش هستییی نیست

بود اول سفر پس رفع کثرت

دویم در سیر اعیان رفع وحدت ...