... فنا باید شدن مانند مردان

که تا محو آوری این چرخ گردان

فنا باید شدن در ذات بیچون ...

... جمالت عالم دل در گرفتست

رقم بر چرخ و ماه و خور گرفتست

عجایب صورت معنی نموده ...

... در آن نور است اگر صاحب یقینی

حقیقت شمس و ماه و چرخ و انجم

شدند در نور جوهر جملگی گم ...

... مگر جایی بیابم عین مقصود

تماشا میکنم چرخ فلک را

نظاره میکنم آن یک بیک را ...

... اگرخود ماه میبینم از این است

که گردان اندر این چرخ برین است

همه کوکب از این نورست دایم ...

... حقیقت تا بدانی جسم و جانها

از این نورست ماه و چرخ و انجم

همه در نور اینجاگه شده گم ...

... یقین خورید تابانست پیدا

در این بت ماه چرخ لامکانست

نه تنهایی که کل عین العیانست ...

... همه وصلست و جانان گفتگویست

حقیقت چرخ سرگردان چو گویست

همه وصلست اشیا را یکایک ...

... زهی اسرار پنهان آشکاره

که شد چرخ فلک در وی نظاره

زهی اسرار کاینجاگاه پنهانست

که از شوقش حقیقت چرخ گردانست

زهی اسرار کاینجا روی بنمود ...

... حیقت هم در او یابی تو جانان

زهی خورشید بر چرخ برین تو

که هستی اندر اینجا پیش بین تو ...

... مکان و کون دیدار تو آمد

حقیقت چرخ پرگار تو آمد

بتو پیداست عقل و جان و ادراک ...

... رموزی بود میدانند مردان

بگفتم این زمان در چرخ گردان

رموزی بود از اعیان همه راز ...

... همه دیدار یار و خویش در رنج

خود است اینجا طلسم چرخ و هم گنج

یکی گنج است مخفی در نشانه ...

... که پرگار است ونقطه بیشکی تو

رهایی یابی از این چرخ گردان

یکی گردان رخ از این سر مگردان ...

... وی مبرا از همه گفت و شنود

آسمان چون چرخ سرگردان او

قل هو الله آیتی در شان او ...

... هر که با اهل دلی دارد نشست

تیر او از چرخ چاهی درگذشت

رو تو کنجی گیر با اهل دلی ...

... قهر او ملک جهانی کشته است

چرخ هم از هیبتش سرگشته است

هرکه با خلقان بظلم آمد برون ...

... روشنش در تیرگی چون ماه کرد

همچو ماهی چرخ بر طاقش نشاند

خلق را در عهد و میثاقش نشاند ...

... چون قلم در خط شد از سودای تو

میزند چرخ آسمان از شوق این

مینگنجد در همه روی زمین ...

... زانکه هست این یافتن نایافتن

چرخ میخواهد که این سر پی برد

او بسرگردانی این ره کی برد ...

... تا که طشت از سینه او دور شد

طشت چرخ از عکس او پرنور شد

تا که شد نعل براق او هلال ...

... از کمال شعر و شوق شاعری

چرخ را بین ازرقی و انوری

باز کن چشم و ز شعر چون شکر ...

... کاین ز دور آسمانم میرسد

سخت کندم کرد چرخ تیز گرد

چون توان با سرکشی آویز کرد ...

... جان عالم عالم جانی همه

آسیای چرخ سرگردان ترا

باغبانی خازن و رضوان ترا ...

... تا به کی چون صوفیان بی قرار

چرخ خواهم زد درین میدان کار

تا به کی سرگشتگی دین داشتن ...

... چهره همچون مه تابانش بود

از زمین تا چرخ سرگردانش بود

درج یاقوتش در شهوار داشت ...

بود پیری عاجز و حیران شده

سخت کوش چرخ سرگردان شده

دست تنگی پایمالش کرده بود ...

... در میان میگشت جامی پر شراب

همچنان کز چرخ گردد آفتاب

شمعهای عنبر آتش میفشاند ...