... بود دلم ز غصه خون شوق تو برد ازو سکون

همدم اشک لاله گون روی نهاد سوی تو

گه به من گدا خوشی گاه ز من جدا خوشی ...

... خیز تا دامن آن تازه گل آریم به کف

چند چون لاله نشینیم به داغ دل ازو

شد برون سیل سرشک از حد و نزدیک رسید ...

ساقی بیا که دارد اکنون به کف پیاله

بر طرف باغ نرگس بر روی دشت لاله

از جام لاله میگون گشته ست غنچه را لب

یا خود به زخم دندان در خون گرفته ژاله ...

گر بنالم ز دل خاره برآید ناله

ور بگریم ز گل تیره بروید لاله

گشته دنبال سفر کرده سواری ست روان ...

... برای باده و نقلش صبا به صحن چمن

ز لاله کاسه نهاده ز گل طبق کرده

نثار او همه جانها کم است و او ز کرم ...

... گفته رنگین جامی بین و داغ دل در او

لاله های چیده از صحرای راز است این همه

... که سنگ می فکند سوی آن دکان ژاله

چو بوته ایست سرخ لاله کش هر دم

پی گداز نهد سیم در دهان ژاله ...

اشکی که تو را بر گل رخسار دویده

باران بهار است که بر لاله چکیده

تا اشک رسیده ست به روی تو چه گویم ...

... از چشم و رخت اشک به هر جا که فتاده

گلبرگ تر و لاله سیراب دمیده

اشک تو میان مژه درهاست که مردم ...

... وز آن چشمه سار است هر دم دمیده

ز خون جگر گرد من لاله زاری

چه باشد که روزی به عزم تماشا

فتد سوی این لاله زارت گذاری

نروبم رهت را به مژگان که ترسم ...

... نوش کردی می ما شیشه چرا می شکنی

می دهی یادم ازان لاله رخ ای باد بهار

چند آتش به من سوخته دل می فکنی ...

... دانم این نهال آخر بر دهد پشیمانی

می کنم ز هجرانت سینه چاک چون لاله

وه که فاش خواهد داغ های پنهانی ...

... اگر بوی تو بگذشتی به گورستان مشتاقان

ز شوق آن چو لاله چاکهاشان در کفن بودی

گرم بر دل نبودی داغها از لاله رخساری

مرا چون دیگران هم ذوق گلگشت چمن بودی ...

شنیده ام که به گلچهره ای نظر داری

ز شوق لاله رخی داغ بر جگر داری

مکن مکن که ز خیل پریوشان هر سو ...

... زان جام یاد باده گساران نمی کنی

جامی برآی لاله صفت خوش به داغ دل

چون ترک عشق لاله عذاران نمی کنی

... نی در او کبر و رعونت نی در او زرق و ریا

لاله راغ وی از باران صفوت در نمو

آهوی دشت وی از ریحان حیرت در چرا

داده هوی آهویش جان را نشان از کنه غیب

خوانده لای لاله اش دل را به نفی ماسوا

شاهباز دل هنوز اندر هوایش پرزنان ...

... تخمی که در زمین بود آخر همان دمد

گر ارغوان و لاله و گر سیر و گندناست

باشد هوای نفس عفن زو فرار کن ...

... هر که آنجا ز ابر تیغ افشانده باران ضرر

رسته از خون اعادی لاله های احمر است

مدحت جاه و جلالش را چه حاجت نظم من ...

... نشو و نما ز شبنم فضل تو یافته ست

گلزار حسن غنچه دهانان لاله خد

بی زاد رحمتت نرسد کس به هیچ جای ...

... گذر بر بوستان شرع و دین کن تا به هر گامی

گلی چون شافعی یا لاله ای بینی چو نعمانش

قدم در خارزار دانش خود رستگان کم نه ...

... که نامش خانه مشکین نوشتند

ز هر لاله به سقف آن نمونه

مگر شد لاله زاری باژگونه

به دیوارش ز گچ گلها بریده ...