... عاقبت افتاد بدامان خاک

سرخ نگینی بسر راه دید

گفت که ای پیشه و نام تو چیست ...

... نه پیدا بود روز اینجا نه روزن

نه راه و رخنه ای بر کوه و برزن

بدان درماندگی بودم گرفتار ...

... بسی برزیگران را سوخت خرمن

بسی برگشت راه و رسم گردون

که پا نگذاشتیم ز اندازه بیرون ...

... بندها را تار و پود از هم گسیخت

موج از هر جا که راهی یافت ریخت

هر چه بود از مال و مردم آب برد ...

... ساختند آیینه ها اما ز خشت

تا که خود بشناختند از راه چاه

چاهها کندند مردم را به راه

روشنیها خواستند اما ز دود ...

... درمانده نیستید شما را بقدر خویش

هم نیروی نشستن و هم راه رفتن است

پنهان ز خوشه ای بربایید دانه ای ...

محتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت

مست گفت ای دوست این پیراهن است افسار نیست

گفت مستی زان سبب افتان و خیزان میروی

گفت جرم راه رفتن نیست ره هموار نیست

گفت می باید تو را تا خانه قاضی برم ...

... این معما را نخواهی کرد حل

هر کجا راهی است ما پیموده ایم

هر کجا توشی است آنجا بوده ایم ...

... کار را دشوار دید از کار ماند

در عجب زان راه ناهموار ماند

مور طفل اما حوادث پیر بود ...

... هر روز پایمالی و هر لحظه بی قرار

خندید مور و گفت چنین است رسم و راه

از رنج و سعی خویش مرا نیست هیچ عار ...

... گر زیانش ده بود سودش صد است

گر بدانی راه و رسم کار را

گرم خواهی کرد این بازار را ...

... گفت چون رفتم بمحضر صبحگاه

روستایی زاده ای آمد ز راه

کرد نفرین بر کسان کدخدای ...

... همی حساب شب و روز و سال و ماه کنند

هزار دزد کمین کرده اند بر سر راه

چنان مباش که بر موکب تو راه کنند

مخسب تا که نپیچاند آسمانت گوش ...

... شبنم بنشست بر ریاحین

شد وقت رحیل و مرد راهی

بنهاد بر اسب خویشتن زین ...

... با روزی خویش باش خرسند

راهی که نه راه تست مسپار

آنجا که پر است و حلقه و بند ...

... یغماگر و دزد بی شمار است

آذوقه خویش کن فراهم

زان میوه که خشک کرده دهقان ...

... با تو رنگ تو هست تا هستی

زین مکان خیره عزم راه مکن

سیه ای بی خبر سپید نشد ...

... از چه شد کارم این چنین دشوار

از چه در راه من فتاد این سنگ

از چه در پای من شکست این خار ...

... این نصیحت بگوش جان بسپار

دهر ازین راهها زند بیحد

چرخ ازین کارها کند بسیار ...

... در گلشن و کوهسار و وادی

آن روز چه رسم و راه بودت

امروز نه سفله ای نه رادی ...

... در سینه تپیده روزگاری

در راه تو اوفتاده سنگی

در پای تو در شکسته خاری ...

... کالای ما چو وقت رسد کارهای ماست

ما روی خود ز راه سعادت نتافتیم

پیران ره بما ننمودند راه راست

... سرمست ای کبوترک ساده دل مپر

در تیه آز راه تو را دانه میزند

... بهر زن تقلید تیه فتنه و چاه بلاست

زیرک آن زن کو رهش این راه ظلمانی نبود

آب و رنگ از علم می بایست شرط برتری ...

... زآنکه می دانست کآنجا جای مهمانی نبود

پا به راه راست باید داشت کاندر راه کج

توشه ای و رهنوردی جز پشیمانی نبود ...

... مگر ره گم کند کو را گذار افتد به ما یارب

فراوان کن گذار آن مه گم کرده راه اینجا

کله جا ماندش این جا و نیامد دیگرش از پی ...

... تویی آن نوسفر سالک که هر شب شاهد توفیق

چراغت پیش پا دارد که راه اینجا و چاه اینجا

به کوی عشق یا قصر شهان یا کلبه درویش ...

... کس نیست واقف این همه راز نهفته را

راه عدم نرفت کس از رهروان خاک

چون رفت خواهی اینهمه راه نرفته را

لب دوخت هر کرا که بدو راز گفت دهر ...

... کنون با بار پیری آرزومندم که برگردم

به دنبال جوانی کوره راه زندگانی را

به یاد یار دیرین کاروان گم کرده را مانم ...

... شهریارا بی حبیب خود نمی کردی سفر

این سفر راه قیامت می روی تنها چرا