چکنی در کنار مادر خو

آخر ای نازنین کم از دو دو

پای در نه به راه بی‌فریاد

بر خرد خوان که هرچه باداباد

آنکه با میل مال و مُل باشد

نقد در دل ز بیم ذُل باشد

به مُل و مال میل تا چه کنی

الفی قد چو دال تا چه کنی

تا تو ترکی همی کنی بر من

هندویت نقد گشت جان ‌می‌کن

تا تو خود را نهی چو ترک محل

هندویت سر گرفت زیر بغل

علف میش خود نکرده به کف

گرگ را گشته همچو میش علف

تو علف گشته مر فنا را رَو

باز داده ز دست گوز گرو

تو طلبکار قوت و خصم تو باز

چنگ کرده به حنجر تو دراز