اگر دستت رسد با همنشینی

دو روزی خلوتی را برگزینی

گل راحت به کام دل بچینی

خوشا مستی و عشق نازنینی

ترا کرده چنان خواب گران مست

که جز خود کس ندانی نیست یا هست

اگر خواهی بلندی پست شو پست

بترس از زیردستان ای زبردست

اگر سلطان اگر شهزاده گر شاه

چو دست چاره شد از دهر کوتاه

نمی‌آید به کارت منصب و جاه

ره ما تیره و هر گم صد چاه

چو شد پیمانه پر گر شهد و گرسم

تو را دولت اگر بیش است وگر کم

دو روز عمر اگر شادی و گر غم

بود آسوده آن کز خلق عالم

به یک قطره ز دریا کم چه باشد

ز گنجی بذل یک درهم چه باشد

عنایت با گدام یک دم چه باشد

مرا غم از در منعم چه باشد

نمودی عمر صوف اندرز و مال

نشد یک دم که باشی فارغ البال

دو روی هم بپردازی به اعمال

نمی‌گردد شراب انگور صد سال

چو زیر خاک باشد منزل ما

دگر هیچ است سعی باطل ما

نگردد صادف دنیا با دل ما

وفا تخمی است در آب و گل ما

هر آن زهدی که بهر خود رستی است

نه زهد است آن کلید چاه پستی است

مروت زاد راه تندرستی است

بیا ساقی که کیش عشق مستی است

نه هر کس را شود رفعت مسلم

نه هر کس جام دارد می‌شود جم

نه هر گوشی است بر اسرار محرم

شود تا نقش در وی اسم اعظم

توانی هر چه نیکو ساز اخلاق

که خشکی زهر و خوشر وئیست تریاق

مکن بر خود چو (صامت) تنگ آفاق

نه راهی در درون پرده مشتاق