فلک دایم به قصد مردم وارسته می‌گردد

چو صیادی که در دنبال صید خسته می‌گردد

درین گلشن مرا بر ساده‌لوحی خنده می‌آید

که دارد مشت خاری وز پی گلدسته می‌گردد

ز بی‌تابی سوی مقصود نتواند کسی ره برد

پی اسباب خانه، دزد ازآن آهسته می‌گردد

ز حرف او زبان من مددکار سخن‌چین است

چو آن نخلی که شاخ او تبر را دسته می‌گردد

ز چشم خوبرویان، ای غزال مشکبو دایم

به دنبال تو صد صیاد ترکش بسته می‌گردد

سلیم آن بی‌وفا زان چشم می‌پوشد ز حال من

که چشم هرکه بر این خسته افتد، خسته می‌گردد