ز می به آب فتادن مرا زیان دارد
شکسته رنگی من بار زعفران دارد
بهار آمد و بی گل شراب نتوان خورد
کلید میکده را نیز باغبان دارد
بود به قصد دلم زلف صیدبند ترا
ز شانه ترکش تیری که در میان دارد
جهان خراب شود گر سری زنم به زمین
جفای چرخ مرا بس که سرگران دارد!
هوای نفس کزو جغد خسته می نالد
هما هم از اثرش درد استخوان دارد
غریب جانوری همچو من ندیده کسی
سلیم گر همه عنقاست، آشیان دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به حسرت و دردهای ناشی از عشق و زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که افتادن به دام عشق برایش زیان‌آور است و رنگ و بوی زندگی‌اش تحت تأثیر آن قرار گرفته است. با آمدن بهار و نبود گل، نمی‌تواند از خوشی‌های زندگی بهره‌مند شود. او به شانه‌های معشوق و تیر غم‌انگیز آن اشاره می‌کند و می‌گوید که مشکلات و جفای روزگار بر او سنگینی می‌کند. در نهایت، او احساس می‌کند که همچون موجودی غریب و تنها در دنیای خود می‌باشد، حتی در میان مخلوقات نیک‌سرشت.
هوش مصنوعی: اگر من از می (شراب) به آب بیفتم، ضرر زیادی برایم دارد؛ زیرا رنگ شکسته‌ام هم همچون زعفران، ارزشمند است.
هوش مصنوعی: بهار فرا رسیده و بدون گل نمی‌توان از شراب لذت برد، همچنین باغبان هم کلید میکده را در دست دارد.
هوش مصنوعی: موهای تو که همچون دام دل من را در بر گرفته، به گونه‌ای است که مانند تیر از کمان بر روی شانه‌ات قرار دارد.
هوش مصنوعی: اگر زمین را به سر بکوبم، دنیا نابود خواهد شد، زیرا بی‌وفایی و ظلم زمانه به من آنقدر درد و رنج داده که دیگر تحملش را ندارم!
هوش مصنوعی: خواسته‌های نفسانی چنان قدرت دارند که حتی جغدی خسته از آن شکایت می‌کند و پرنده‌ای دیگر (هما) هم به خاطر آن درد وجودش را حس می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ‌کس جانوری عجیب و غریبی مانند من را ندیده است. اگرچه همه می‌گویند که عنقا (پرنده‌ای افسانه‌ای) وجود دارد، اما او نیز آشیان دارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فراقِ یارِ سفر کرده رویِ آن دارد
که قصدِ جانِ منِ زارِ ناتوان دارد
دلِ سبک سرم از جان ملال خواهد کرد
مگر که بختِ سبک سارِ سرگران دارد
غلامِ هم نفسی ام که یک نفس با من
[...]
کسی که یار وفادار و مهربان دارد
سعادت ابد و عمر جاودان دارد
مگر که گرد لب لعل آن صنم گشته ست
که باد صبحدم امروز بوی جان دارد
حدیث او همه روز و هلاک او همه شب
[...]
دلی، که میل به دیدار دوستان دارد
فراغتی ز گل و باغ و بوستان دارد
کدام لاله به روی تو ماند؟ ای دلبند
کدام سرو چنین قد دلستان دارد؟
گرت به جان بخرم بوسه‌ای، زیان نکنم
[...]
امیر و خواجه منعم کسی تواند بود
که پای همت بر فرق فرقدان دارد
ز راه لطف و کرم بر سر وضیع و شریف
دو دست خویش همه ساله زرفشان دارد
نه آنکه از زر و یاقوت او کله سازد
[...]
کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد
جزین حدیث نگوید کسی که آن دارد
ز مرگ چون دل صاحب دلان بود آمن
کسی که او بتو زنده است و چون تو جان دارد
زمین ز روی تو چون آفتاب روشن شد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.