هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق درد و ناامیدی شاعر هستند. شاعر از غم خود می‌گوید که به خاطر عشقش، خون جگرش در دلش مانده و امیدش به خاطر رقیبش نابود شده است. او گاهی به خاطر معشوقش گریه می‌کند و گاهی از رقیبش ناله می‌زند، اما در نهایت می‌پرسد که آیا این آلام و گریه‌ها چه ثمری خواهند داشت.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر احساس عمیق درد و ناامیدی شاعر هستند. شاعر از غم خود می‌گوید که به خاطر عشقش، خون جگرش در دلش مانده و امیدش به خاطر رقیبش نابود شده است. او گاهی به خاطر معشوقش گریه می‌کند و گاهی از رقیبش ناله می‌زند، اما در نهایت می‌پرسد که آیا این آلام و گریه‌ها چه ثمری خواهند داشت.
هوش مصنوعی: از زیبایی تو، دلم پر از درد و رنج است و از ستم رقیب، امیدم به ناامیدی رسید.
هوش مصنوعی: گاهی از زندگی‌ام ناراحتی می‌کشم و گاهی از عشق تو گریه می‌کنم. در نهایت، نمی‌دانم این درد و اشک‌ها به چه نتیجه‌ای خواهد رسید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
خورشید خراسان و خدیو زابل
از نخشب و کش بهار گردد کابل
غل بر یبغو نهاد و پل بر جیحون
جیحون به پل دارد و یبغوی به غل
پرسید کسی منزل آن مهر گسل
گفتم که: دل منست او را منزل
گفتا که: دلت کجاست؟ گفتم: بر او
پرسید که: او کجاست؟ گفتم: در دل
من آن توام تو آن من باش ز دل
بستاخی کن چرا نشینی تو خجل
گر جرم همه خلق کنم پاک بحل
در مملکتم چه کم شود؟ مشتی گل
گر خواهی ، ازین حشمت والا بمثل
بر تارک خورشید نهی پای محل
مر جاه ترا خدای ما ، عزوجل
جاوید رقم ز دست بر لوح ازل
گویند مرا بهجر آن ماه چگل
برنه ز شکیب و صبر زنجیر بدل
زنجیر بدل چه سود از صبر که هست
زلفین چو زنجیرش زنجیر گسل
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.