دل برده است چشم قتال جنگجویی
خورشیدوضع و مهرو چون باده تندخویی
منع مدام زاهد دارد دوام تلخی
یا حرف تلخ بهتر یا می در این چه گویی؟
رمزی است نشئهٔ می، پندم به گوش خود گیر
زنهار تا توانی با نیک و بد نکویی
عالم همین نمودی است خالی ز لطف معنی
رنگ وفا ندارد نقشی است بر کدویی
در مسجد و خرابات نشنیدم و ندیدم
غیر از فغان و شوری جز بانگ های و هویی
مرغ چمن همی گفت دی با ترنم خوش
زنهار دل نبندد عاقل به رنگ و بویی
ز این چرخ بی مروت کام دلی نخواهی
کاین تشنه ای است مشتاق تا ریزد آبرویی
هرگز نمی نماید آن ماه رخ سعیدا
تا این غبار هستی از خاطرت نشویی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر دربارهٔ کشمکش‌های درونی انسان و جاذبه‌های دنیوی است. شاعر به تحسین زیبایی‌ها و عشق می‌پردازد و در عین حال هشدار می‌دهد که نباید به ظواهر فریبنده دنیا دل بست. او به زاهدان جزم‌گرا اشاره می‌کند که از لذت‌های زندگی تلنگر می‌زنند و به جای می و خوشی، تلخی را انتخاب می‌کنند. همچنین نشان می‌دهد که حقیقت و معانی عمیق زندگی در پس ظواهر پنهان است و انسان‌ها باید از رنگ و بوی ظاهری بپرهیزند. در نهایت، شاعر به ناپایداری و گذرای زندگی اشاره کرده و می‌گوید تا زمانی که غبار دنیا بر دل نشسته است، زیبایی واقعی و سعادت نمی‌تواند نمایان شود.
هوش مصنوعی: چشم‌های یک جنگجو مانند خورشید و ماه زیباست و دل را می‌برد. این زیبایی به اندازه شراب، تند و دلربا است.
هوش مصنوعی: زاهد دائماً در حال منع و پرهیز است، آیا تلخی و سختی این وضعیت پایدار است یا اینکه بهتر است که انسان به حقیقت تلخ بپردازد؟ یا اینکه سر خوشی و شادی از می بهتر است؟ در این باره نظرت چیست؟
هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به فلسفه زندگی و رفتار اجتماعی اشاره دارد. به ما می‌گوید که در زندگی، مهم است که به حواشی و لذات گذرا توجه نکنیم و هوشیار باشیم. باید سعی کنیم با هر دو جنبه خوب و بد برخورد کنیم و در روابط‌مان همواره نیکو باشیم. به بیان دیگر، با وجود چالش‌ها و دشواری‌ها، باید همیشه به نیکی و خوبی پایبند بمانیم.
هوش مصنوعی: دنیا تنها نمایشی است که از لطف و معنا خالی است و وفا هیچ رنگی ندارد؛ اینجا تنها نشانی است بر روی کدویی.
هوش مصنوعی: در مسجد و کعبه، غیر از گریه و زاری و هیاهو چیز دیگری نشنیدم و ندیدم.
هوش مصنوعی: پرنده چمن به زیبایی و به نغمه‌ای دلنشین می‌گفت که ای عاقل، مواظب باش دل خود را به ظاهر فریبنده و خوشبو نبندی.
هوش مصنوعی: از این دنیا و زندگی بی‌رحم هیچ رضایتی نخواهی داشت، زیرا این دنیا به مانند یک تشنه است که همیشه به دنبال آبرو و اعتبار دیگران می‌باشد.
هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانی زیبایی و روشنایی او را ببینی تا زمانی که این غبار و مشغله‌های دنیوی از ذهنت پاک نشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خوبتر ز خوبی نیکوتر از نکویی
بدخو چرا شدستی آخر مرا نگویی
در نیکویی تمامی در بدخویی بغایت
یارب چه چشم زخمست خوبیت را نکویی
گه دوستی نمایی گه دشمنی فزایی
[...]
ای طره های خوبان از نافه تو بویی
هژه هزار عالم در عرصه تو گویی
چون شمع جمله دادی پروانه غمت را
وانگه ز تو ندیده پروانه هیچ رویی
حسن هزار لیلی از گلبن تو رنگی
[...]
ای آفتاب رویت از غایت نکویی
افزون ز هرچه دانی برتر ز هرچه گویی
گر نیکویی رویت یک ذره رخ نماید
دو کون مست گردد از غایت نکویی
یارب چه آفتابی کاندر دو کون هرگز
[...]
ای طره‌های خوبان، از نافهٔ تو بویی
هجده‌هزار عالم، در عرصهٔ تو گویی
چون شمع، جمله رویی در بزمگاه دلها
وانگه ز تو ندیده، پروانه هیچ رویی
ای دست غیرت تو، در چارسوی عشقت
[...]
ای باد صبح گاهی، خه از کدام سویی؟
وی بوی مهربانی، وه از کدام بویی؟
گر چه غمت به خونم تعویذ می نویسد
تعویذ جانت سازم، ای آیت نکویی
پنهان مشو ز دلها، آتش زن آشکارا
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.