نعل در آتش گدازد، روی گرمت بوس را
زخمیِ دندان کند لعلت لبِ افسوس را
ناله و افغانِ من از لنگرِ تمکینِ اوست
بت ز خاموشی به فریاد آورد ناقوس را
خط چنین گر تنگ سازد بر دهانش جای بوس
می‌کند گنجینهٔ گوهر کفِ افسوس را
گردشِ نُه آسمان از آهِ آتشبارِ ماست
شمع می‌آرد به چرخ از دودِ خود فانوس را
دیدنِ گل از قفس، بارست بر مرغِ چمن
رخنهٔ زندان کند دلگیرتر محبوس را
سر ز دنبالِ خودآرا بر ندارد چشمِ شور
محضرِ قتل است حسنِ بال و پر طاوس را
دیده ای کز مو‌شکافی پرده‌سوزِ غفلت است
خانهٔ صیاد داند خرقهٔ سالوس را
صاحبانِ کشف بیقدرند در درگاه حق
نیست صائب پیشِ شاهان رتبه‌ای جاسوس را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به احساسات عمیق و درد عاشقانه خود پرداخته است. او به زیبایی معشوق اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که عشق و زیبایی او چگونه می‌تواند انسان را به مرز ناامیدی و افسوس برساند. ناله و زاری او به خاطر دوری و عدم دسترسی به معشوقش است. شاعر همچنین به تاثیر عشق بر احساسات و افکارش اشاره می‌کند و از تضاد بین زیبایی و درد در عشق سخن می‌گوید. در پایان، با اشاره به بی‌ارزشی برخی از صاحبان مقام در درگاه الهی، به عدم اعتبار و جایگاه واقعی آنها مقابل حق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: آتش نعل را می‌سوزاند، و گرمای تو باعث می‌شود لب زیبا و سرخ تو به خاطر دندان‌هایم زخم شود و بر افساد بگویید.
هوش مصنوعی: ناله و گریه‌ی من به خاطر تسلط و قدرت اوست، بتِ خاموشی به فریاد و ندا درآوردن ناقوس را.
هوش مصنوعی: اگر خطی تنگ بر لبه‌ی دهانش بیفتد، انگار گنجینه‌ای از گوهر را با کف افسوس می‌بوسد.
هوش مصنوعی: گردش نه آسمان به خاطر ناله‌ها و آتش‌سوزی‌های ما است. از دودی که ایجاد می‌کنیم، چراغی برای روشنی در آسمان فراهم می‌شود.
هوش مصنوعی: دیدن گل از دور، باعث می‌شود که پرنده‌ای که در قفس است بیشتر احساس غم و دلتنگی کند و این زیبایی در عین حال که لذت‌بخش است، حس زندانی بودنش را هم بیشتر به او یادآوری می‌کند.
هوش مصنوعی: چشم بدی به زیبایی‌های خود نمی‌دوزد، زیرا زیبایی همچون حسن و بال و پر طاووس در معرض خطر و آسیب قرار دارد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که به جزئیات و دقت نگاه کند، متوجه می‌شود که زندگی در زیر پرده‌ی غفلت چه آسیب‌هایی می‌تواند به ارمغان بیاورد. مانند صیادی که به دقت شرایط را می‌سنجند و می‌دانند که چطور باید در برابر فریب‌ها و نیرنگ‌ها هوشیار باشند.
هوش مصنوعی: کسانی که به رازهای عمیق دست یافته‌اند، ارزش چندانی در پیشگاه خدا ندارند و در نزد بزرگان و صاحب‌منصبان، به مانند یک جاسوس، مقام و جایگاهی ندارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
برکش ای صوفی ز سر این خرقه سالوس را
جام می بستان و بشکن شیشه ناموس را
کاسه می خور که خواهد کاسه سر خاک خورد
بود نقش کاسه زر این سخن کاووس را
حسن رعنایان ز جعد عنبرافشان جلوه یافت
[...]
در گریبان ریز ساغر زاهد سالوس را
تا بسوزد ز آتش می خرقه ناموس را
خسته دل را دمی جانبخش می باید طبیب
عیسیی جو کین کرامت نیست جالینوس را
چون گدایانم بهل کز دور می بوسم زمین
[...]
نیست از رازِ نهانِ من خبر جاسوس را
نبضِ من بندِ زبان گردید جالینوس را
بی‌ندامت نیست هر حرفی که از لب سر زند
بخیه‌زن از خامشی این رخنهٔ افسوس را
نالهٔ دل کرد رسوا عشقِ پنهانِ مرا
[...]
گر دلم نالان شد از دست بتان، عیبش مکن
کاوش ناحق، به فریاد آورد ناقوس را
همچو شبنم، آب می گردم ز تاب عارضش
تا ز گلبرگ لب او می ربایم بوس را
دل ندارد تاب صحبت های نامانوس را
ره مده در بزم رندان زاهد سالوس را
در حقیقت این خود آرایان گرفتار خودند
حسن خط و خال بس باشد قفس طاووس را
جوش شوخی معنی آزرم از یاد تو برد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.