از نسبت عذار تو گل ناز می‌کند
سنبل به بال زلف تو پرواز می‌کند
از بس که مرغ من ز قضا طبل خورده است
گل را خیال چنگل شهباز می‌کند
در بوستان چو برگ خزان دیده بی‌رخت
رنگ شکسته است که پرواز می‌کند
حسن تو بی‌نیاز بود از نیازمند
هر عضوی از تو بر دگری ناز می‌کند
در انتهای خوبی و انجام دلبری
حسنت هنوز جلوه آغاز می‌کند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق خود اشاره می‌کند. او توصیف می‌کند که چطور زیبایی معشوق باعث می‌شود گل‌ها و سنبل‌ها تحت تأثیر قرار بگیرند و با شادابی بیشتری جلوه کنند. همچنین، شاعر به طبیعت و فصل خزان اشاره می‌کند که در نبود زیبایی معشوق، رنگ و حال‌وهوای آن تغییر کرده است. او به این نکته نیز می‌پردازد که زیبایی معشوق نیاز به تقاضا و محبت ندارد و حتی هر جزء از او به دیگری ناز می‌کند. در نهایت، شاعر به این نتیجه می‌رسد که زیبایی معشوق همیشه تازه و آغازین است، حتی در انتهای خوبی و دلبری.
هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی چهره‌ات، گل‌ها به خود می‌بالند و سنبل‌ها در کنار موهای تو پرواز می‌کنند.
هوش مصنوعی: مرغ من به خاطر سرنوشتش زیاد در حال پرواز و جنب و جوش بوده است، به همین خاطر گل به فکر به دست آوردن زیبایی و جلال پرنده‌ای بزرگ مانند عقاب است.
هوش مصنوعی: در باغ، مانند برگ‌های پاییزی که رنگشان تغییر کرده و در حال سقوط هستند، چهره‌ات را نمی‌توانم ببینم و احساس می‌کنم که در آسمان در حال پرواز هستی.
هوش مصنوعی: زیبایی تو به قدری مستقل و بی‌نیاز است که نیازی به درخواست از دیگران ندارد. هر یک از اجزای وجودت به گونه‌ای خاص به دیگران جذابیت می‌بخشد و محبت می‌کند.
هوش مصنوعی: در نقطه پایانی خوبی‌ها و در اوج محبت و زیبایی‌ات، جذابیت تو همچنان به چشم می‌آید و تازه شروع می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
شهباز دولت تو که پرواز می‌کند
خود صبر کن که چشم کنون باز می‌کند
عاشق کجا به شکوه دهن باز می‌کند
این کبک خنده بر رخ شهباز می‌کند
تمکین ترا به جاست ز سنگین‌دلان که حسن
در دامن تو تربیت ناز می‌کند
از خون دل همیشه نگارین بود کفش
[...]
اول ،در عدم، دهنت باز می‌کند
تاکاف و نون تهیهٔ آواز می‌کند
آهنگ صور خیز تو در هر نفس زدن
ساز هزار عالم ناساز می‌کند
هرگاه می‌دهی به زبان رخصت سخن
[...]
لعلش که کار بوسه به انداز می‌کند
دل را کباب شعلهٔ آواز می‌کند
[در] چشم عاشقان حقیقت شعار چرخ
خاکستر است آینه‌پرداز می‌کند
از بس که ناز بر سر هم جمع کرده است
[...]
ساقی ز جام کشف از این راز می‌کند
کابواب خیر پیر مغان باز می‌کند
منصوروار می‌کشدش بر فراز دار
آن را که میر عشق سرافراز می‌کند
مردود هر در است و بود خار هر نظر
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.