کسی که دل به خیال تو در گرو دارد
به هر نفس که برآرد حیات نو دارد
نمی‌رسد به زبان خموش آسیبی
خط مسلمی این خوشه از درو دارد
مکن تعجب اگر نیست چرخ را آرام
کز این پیاده بسی چرخ در جلو دارد
همیشه عید بود در سرای آن قانع
که در نظر لب نانی چو ماه نو دارد
گل از ترانه بلبل به خاک و خون غلتید
سخن ازوست که گوش سخن شنو دارد
هنر ز فقر کند در لباس عیب ظهور
که نان گندم درویش طعم جو دارد
در آن مقام که مقصود بی‌نشان باشد
خطر ز سنگ نشان بیش راهرو دارد
دلیل تیره‌دلان فکرهای بی‌مغزست
که سیل از خس و خاشاک پیشرو دارد
دل دو نیم برد زیر خاک چون گندم
علاقه هرکه به این نشئه نیم جو دارد
ز هم نمی‌گسلد کاروان ملک عدم
کجا جهان وجود این برو برو دارد؟
ز جذب عشق بود بی‌قراری صائب
که موج را کشش بحر، خوش جلو دارد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره عشق و دلبستگی به محبوب است. شاعر به کسی اشاره می‌کند که با عشق و خیال محبوبش زندگی می‌کند و هر لحظه برای او تازه و حیات‌بخش است. همچنین نشان می‌دهد که در بی‌صبری و ناپایداری دنیایی که در آن هستیم، همچنان شگفتی‌هایی وجود دارد. عشق در این شعر به عنوان نیرویی قوی و بی‌پایان توصیف می‌شود که می‌تواند روح و جان انسان را درگیر کند. شاعر بر این نکته تأکید دارد که در دنیای مادی، حتی در شرایط سختی که ممکن است وجود داشته باشد، عشق و احساسات واقعی می‌توانند نقشی بزرگ و مثبت ایفا کنند. نهایتاً، شعر فراموش نمی‌کند که زیبایی هنر و رنج فقر نیز وجود دارد و این‌ها بخشی از تجربیات انسانی هستند.
هوش مصنوعی: کسی که به یاد تو و با خیال تو زندگی می‌کند، هر لحظه که نفس می‌کشد، حیات و زندگی تازه‌ای را تجربه می‌کند.
هوش مصنوعی: زبان خاموش آسیبی نمی‌بیند؛ این برداشت واضحی است که از این خوشه برداشت شده است.
هوش مصنوعی: نگران نباش اگر چرخ دوران به آرامی نمی‌چرخد؛ زیرا این پیاده‌ای که در مسیر است، در جلو چرخ‌های زیادی دارد.
هوش مصنوعی: در خانه‌ی کسی که قناعت را در نظر دارد، همیشه جشن و سرور برقرار است؛ زیرا او مثل ماه نو از چیزهای کم و ساده‌ی خود لذت می‌برد و به آن راضی است.
هوش مصنوعی: گل به خاطر آواز بلبل به خاک و خون افتاد، چرا که این سخن فقط برای کسی است که به شنیدن کلام و پیام توجه دارد.
هوش مصنوعی: هنر در شرایط فقر و دشواری، عیب‌های خود را به نوعی پنهان می‌کند و خود را به نمایش نمی‌گذارد. مانند این که نان گندم برای فرد فقیر طعمی شبیه نان جو دارد و در واقعیت لذت واقعی را از دست می‌دهد.
هوش مصنوعی: در جایی که هدف مشخصی وجود ندارد، خطر بیشتری از نشانه‌های بی‌مبنا وجود دارد و مسافر باید با احتیاط بیشتری پیش برود.
هوش مصنوعی: افراد بدبین و تیره‌دل به سبب اندیشه‌های بی‌حاصل و سطحی خود، مانند جریانی از زباله و بی‌ارادگی در حرکت هستند و نمی‌توانند پیشرفت کنند.
هوش مصنوعی: دل انسان به مانند دانه گندم زیر خاک شکسته می‌شود، و هرکسی که به این حالت و نشئه علاقه‌ای داشته باشد، می‌تواند از آن بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: کاروان هستی و موجودیت هرگز از هم جدا نمی‌شود، چرا که جهان واقعی در حال حرکت و پیشرفت است.
هوش مصنوعی: بی‌قراری صائب ناشی از عشق است و همان‌طور که موج دریا به سمت دریا کشیده می‌شود، این عشق هم او را به سمت خود می‌کشد و باعث اضطرابش می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد
که بو کنید دهان مرا چه بو دارد
به باغ خود همه مستند لیک نی چون گل
که هر یکی به قدح خورد و او سبو دارد
چو سال سال نشاطست و روز روز طرب
[...]
کسی که سلسلهٔ زلف مشکبو دارد
کجا به حلقهٔ عشّاق سر فرو دارد
گدای میکده را حاصلی ز هستی نیست
به غیر دست که در گردن سبو دارد
دلا مراد دل خود ز غیر دوست مجو
[...]
به بی تکلفی آن عارفی که خو دارد
نظر به بندد از آن گل که رنگ و بو دارد
ببین بجذبه نسبت که خامه دو زبان
همیشه الفت با صفحه دورو دارد
کسیکه بنده عشقست بی نشان نبود
[...]
خوشم به باده گلگون که رنگ او دارد
رگی ز تلخی آن یار تندخو دارد
سر بریده شبنم به آفتاب رسید
همان امید مرا گرم جستجو دارد
چگونه جلوه کند آفتاب یکرنگی؟
[...]
سرم ز مستی عشق تو های و هو دارد
دل از خیال تو با خویش گفت‌وگو دارد
شراب از آن ید بیضا حلال و شیرینست
طهور باد که طعم سقا همو دارد
چه سان طرب بکند دل که ساقیش لب تست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.