نهال شمع ز سبزی ازان برومندست
که دایم از پر پروانه برگ پیوندست
شده است مرکز پرگار آهوان مجنون
اسیر عشق به هر جا رود نظربندست
چرا به تیغ شهادت نمی نهد گردن؟
به آب زندگی آن کس که آرزومندست
بشوی نقش خودی را که دیده خودبین
به آبگینه ز آب حیات خرسندست
گشاد قفل دل زنگ بسته عاشق
به یک اشاره ابروی یار در بندست
چو سکه دل به زر و سیم کم عیار مبند
که همچو برگ خزان دیده سست پیوندست
به خوردن دل خود باش قانع از روزی
که نان خلق گلوگیرتر ز سوگندست
دهن به خنده مکن باز همچو بی مغزان
که پر ز خون، دهن پسته از شکرخندست
کلام هیچ مدانان به مردم همه دان
هزار پله گرانتر ز کوه الوندست
به کام طفل مزاجان سنگدل صائب
شکستن دل ما چون شکستن قندست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف و تأمل درباره عشق و انسانیت میپردازد. شاعر به زیبایی و شادابی نهال و پیوند آن با پروانه اشاره میکند و عشق را به عنوان نیرویی که انسان را به سمت خود میکشد، تصویر میکند. او به افراد توصیه میکند که از خودخواهی و خودبینی دوری کنند و دلهای خود را از زنگارهای محبت آزاد کنند. همچنین، شاعر به مسأله قناعت و شعور در زندگی اشاره میکند و هشدار میدهد که نباید در زندگی به خوشیهای بیمحتوا مشغول شد. در نهایت، او به لزوم فهم عمیق و واقعیات زندگی تأکید میکند و میگوید که شکستن دلدیگران کم ارزشتر از شکستن قند نیست. بهطور کلی، این شعر نگاهی عمیق به ماهیت عشق، زندگی و انسانیت دارد.
هوش مصنوعی: شمعی که سبز است و به خوشحالی میسوزد، از زیبایی و طراوتی نشأت میگیرد که دائماً با پروانهها در ارتباط است و از آنها الهام میگیرد.
هوش مصنوعی: آهوان مجنون، که در عشق گرفتار شدهاند، به هر سمت که بروند، تحت تأثیر نگاه و جذبه عشق قرار دارند و برایشان عشق مرکز زندگیشان شده است.
هوش مصنوعی: چرا کسی که به دنبال زندگی واقعی و حقیقت است، از پذیرش خطر و فداکاری نمیترسد و به طور کامل به آرمانهای خود نمیرسد؟
هوش مصنوعی: خود را از غرور و خودبینی پاک کن، زیرا چشمی که به زیباییهای خود مینگرد، از بهشتی که در آینه است، خوشحال است.
هوش مصنوعی: با یک اشاره از ابروی محبوب، قفل دل عاشق که مدتا بسته بوده، باز میشود.
هوش مصنوعی: دل خود را به چیزهای بیارزش و کمعزت نزن، زیرا مانند برگهای پاییزی، به راحتی از هم جدا میشوند و نمیتوان به آنها اعتماد کرد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که روزی از خدا نصیب تو میشود، به رضایت خاطر با دل خود بساز، چرا که نان خلق، به سختی و با مشقت به دست میآید و از سوگندهای محکمتر است.
هوش مصنوعی: لبخند نزن، مانند کسانی که خالی از دانش و فکر هستند؛ چرا که دهن پسته از شیرینی پر است، اما در حقیقت پر از خون است.
هوش مصنوعی: به هیچ کس نگو که حرفی برای گفتن داری، زیرا مردم همه چیز را میدانند و آگاهی آنها به اندازهای عمیق است که از کوه الوند نیز فراتر میرود.
هوش مصنوعی: دل ما به آسانی شکسته میشود، همانطور که شکستن قند برای بچهها لذتبخش است. بیرحمی برخی افراد در این روند به قدری است که به نظر میرسد برای آنها هیچ اهمیتی ندارد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دلی که عاشق روی نگار دلبندست
نه ممکن است که با صابریش پیوندست
کسی که او به صفت صابرست عاشق نیست
به عشق و صبر نظر کن که چند در چندست
کدام عاشق صادق شنیده ای که ز هجر
[...]
دلم بسلسله زلف یار در بندست
اگر قبول کنی حال من ترا پندست
زبند مهرش چون پای دل شود آزاد
مرا که باسر زلفش هزار پیوندست
بسان لیلی بگشایی وببندی زلف
[...]
به حرف اهل غرض قرب و بعد ما بندست
دل شکسته ما را هزار پیوندست
از آن دمم که به حیرت فکنده دیدن او
نگه به گوشه چشمم هنوز در بندست
نگه دلیر نشد تا مژه به پیش آمد
[...]
ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
که مادر و پدر غم، وجود فرزندست
ز زهر ناوک او دل چو شهد خرسندست
اگر غلط نکنم تیرش از نی قندست
گره ز طرَة خود باز اگر کنی چه شود
گرهگشایی ما عمرهاست در بندست
کسی به دوست رسد کز جهان تواند رست
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.