غزل ۵۰۴
چه روی است آن که دیدارش ببرد از من شکیبایی
گواهی میدهد صورت بر اخلاقش به زیبایی
نگارینا به هر تندی که میخواهی جوابم ده
اگر تلخ اتفاق افتد به شیرینی بیندایی
دگر چون ناشکیبایی ببینم صادقش خوانم
که من در نفس خویش از تو نمیبینم شکیبایی
از این پس عیب شیدایان نخواهم کرد و مسکینان
که دانشمند از این صورت بر آرد سر به شیدایی
چنانم در دلی حاضر که جان در جسم و خون در رگ
فراموشم نهای وقتی که دیگر وقت یاد آیی
شبی خوش هر که میخواهد که با جانان به روز آرد
بسی شب روز گرداند به تاریکی و تنهایی
بیار ای لعبت ساقی بگو ای کودک مطرب
که صوفی در سماع آمد دوتایی کرد یکتایی
سخن پیدا بود سعدی که حدش تا کجا باشد
زبان درکش که منظورت ندارد حد زیبایی
با دو بار کلیک بر روی هر واژه میتوانید معنای آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
شمارهگذاری ابیات | وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم) | شعرهای مشابه (وزن و قافیه) | منبع اولیه: ویکیدرج | ارسال به فیسبوک
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
برای معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است اینجا کلیک کنید.
حاشیهها
تا به حال ۸ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. برای نوشتن حاشیه اینجا کلیک کنید.
محمد یوسفی نوشته:
با سلام
در معنای کلمه ی آخر بیت دوم(بیندایی):
انداییدن، همان اندودن است.
👆☹
behzad نوشته:
سلام
مصرع دوم بیت یکی مونده به آخر واقعا جالبه
رحمت بر روان سعدی باد
👆☹
عباس مشرف رضوی نوشته:
تفاوت در ضبط:
بیت دوم:
نگارینا به هر تلخی، که میخواهی جوابم ده
اگر تلخست، شیرینست از آن لب هرچه فرمایی
👆☹
عباس مشرف رضوی نوشته:
فراموشم نه یکدم که دیگر وقت یاد آیی
👆☹
عباس مشرف رضوی نوشته:
از این پس عیب مسکینان و شیدایان نخواهم کرد
👆☹
عباس مشرف رضوی نوشته:
احتمالا اشتباه تایپی:
که صوفی در سماع آمد دوتایی گرد (یعنی: به دور - نه “کرد”) یکتایی
👆☹
فرخ نوشته:
عباس مشرف رضوی:
منظور رقص دونفره نیست!” دوتایی” اسم نوعی جامه دراویش هست(! )و همچنین اشاره به جدا انگاشتن خود از معشوق.
👆☹
جمشید پیمان نوشته:
بیار ای لعبتِ ساقی، بگو ای کودک مطرب( بگو ای مطربّ نیکو) // که صوفی در سماع آمد، دوتائی، کرد یک تائی :
یکی از معناهای دوتائی ، نوعی دستار و قبای صوفیان است. یکی از معناهای دیگر دو تائی، نفاق و ریا و دو روئی و دو رنگی است. در این بیات دوتائی را یک تائی کردن، با هر دو معنی وافی به مقصود است. خودم معنی دوم را می پسندم.
👆☹