عنصری » ابیات پراکندهٔ مثنویها » بحر متقارب » شمارهٔ ۱۴ چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت هوا چون مغ آتش پرستی گرفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به تغییرات شب و حال و هوای دشت اشاره دارد. زمانی که شب به پایان می‌رسد و فضای دشت به گرمای آتش تبدیل می‌شود، این تغییرات حس و حال خاصی را القا می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان می‌رسد و بر دشت آرامش حاکم می‌شود، هوا به گرمی و روشنایی می‌رسد، مانند شعله‌ی آتش در دل یک مغ.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مرا در خوشاب سستی گرفت
همان سرو آزاد پستی گرفت
دل هر دو از درد مستی گرفت
تن هر دو از رنج سستی گرفت
سرم چون ز می تاب مستی گرفت
سخن با سخاهم نشستی گرفت
مرا بازوی عمر سستی گرفت
تنم کسوت نادرستی گرفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.