چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت
هوا چون مغ آتش پرستی گرفت
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت
هوا چون مغ آتش پرستی گرفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به تغییرات شب و حال و هوای دشت اشاره دارد. زمانی که شب به پایان می‌رسد و فضای دشت به گرمای آتش تبدیل می‌شود، این تغییرات حس و حال خاصی را القا می‌کند.
هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان می‌رسد و بر دشت آرامش حاکم می‌شود، هوا به گرمی و روشنایی می‌رسد، مانند شعله‌ی آتش در دل یک مغ.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مرا در خوشاب سستی گرفت
همان سرو آزاد پستی گرفت
دل هر دو از درد مستی گرفت
تن هر دو از رنج سستی گرفت
فرامرز را زخم سستی گرفت
روانش سوی راه پستی گرفت
سرم چون ز می تابِ مستی گرفت
سخن با سخا هم‌نشستی گرفت
مرا بازوی عمر سستی گرفت
تنم کسوت نادرستی گرفت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.