می حرام است خاصه بر عامی

مرد جامی چو جم شود نامی

احمد از جام یافت ملک ابد

چه عجب گر نبود هم جامی

جهد کن تا مگرتو هم بچشی

جرعه ی جام احمد جامی

باده در کام جان رندان ریز

زاهدان را بده به ناکامی

هم چو دریا،چه شوری از بادی

کشتیی نوش تا بیارامی

تا بر آرد ز مشرق جانت

نور صبح آبگینه ی شامی

تا نبیند سرادق دنیا

نشود مرد خاصه خیامی

پای بر فرق آفرینش نه

تا خوشی بر صراط بخرامی

آتشی زن نزاریا و بسوز

آخر ای پخته تا به کی خامی

لاف وحدت زنی و مشرک وار

زیر کش در گرفته اصنامی