به بالینم فراز آمد میان خواب و بیداری
بتی ماهی نمی دانم سروشی بود پنداری
چو بانگ صبح بشنیدم فرشته صورتی دیدم
چو ماهی بر سر سروی چو شمعی در شب تاری
فراز طاق جفت چشم خون ریز سیه کارش
کشیده تا بن گوشش خطی پیوسته زنگاری
ز جا برجستم و بی خویشتن در پایش افتادم
شدم از دست و در پایش نهادم سر به صد یاری
سرم برداشت از خاک ره و بنواخت بسیارم
که ما هرگز عزیزان را نیندازیم در خواری
پیاپی ریخت در حلقم شرابی چند مستانه
کز آن داروی بیهوشی ندارم روی هشیاری
به شب خورشید را دیدن ز دستش باده نوشیدن
محال محض پنداری خیال فاسد انگاری
به چشم ظاهری آنگه جمال غیب کی بینی
توانی دید اگر خود را ز پیش خویش برداری
به دست آوردمش از بس که می گفتم خداوندا
نزاری تا به کی زارد بمگذارش بدین زاری
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر در حالت خواب و بیداری با موجودی زیبا و فرشته‌نما مواجه می‌شود که به او نظر می‌کند. این موجود، او را از خاک برمی‌دارد و با محبتش او را نوازش می‌کند و اعلام می‌کند که نباید عزیزان را در سختی قرار داد. شاعر احساس بی‌خودی و مستی دارد و به دنبال حقیقت زیبایی است، اما معتقد است که دیدن جمال واقعی بسیار دشوار است و نیاز به رهایی از خود دارد. در نهایت، او از خدا می‌خواهد که این حالت دلخوری و جدایی را خاتمه دهد.
هوش مصنوعی: در حالی که بین خواب و بیداری قرار داشتم، دختری زیبا سراغم آمد. او را همچون ماه و سرو می‌دیدم، اما نمی‌دانستم که آیا او یک خواب بود یا واقعیت.
هوش مصنوعی: وقتی صدای صبح را شنیدم، فرشته‌ای را دیدم که به زیبایی ماه بر بلندی سرو ایستاده بود، مانند شمعی در تاریکی شب می‌درخشید.
هوش مصنوعی: در بالای کمان دو چشم تاریک و خونین او، خطی زنگارین به سمت گوشش کشیده شده است.
هوش مصنوعی: از جا بلند شدم و بی‌اختیار به پای او افتادم. به‌گونه‌ای شدم که از خودم بی‌خبر بودم و سرم را به نشانه‌ی احترام و ارادت بر پایش گذاشتم.
هوش مصنوعی: سرم را از زمین بلند کردم و به من محبت و توجه زیادی کرد. او گفت که ما هرگز نباید عزیزان خود را به ذلت و بی‌احترامی بیاندازیم.
هوش مصنوعی: به طور مداوم شرابی در حلقم ریخته می‌شود که آنچنان مستم کرده است که دیگر نمی‌توانم هوشیار بمانم.
هوش مصنوعی: در شب نمی‌توان خورشید را دید و از دست او شرابی نوشید. این تصور نادرست و خیال باطلی به نظر می‌رسد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی زیبایی‌های نهانی را ببینی، باید آنچه را که در جلوی چشمانت است کنار بگذاری و از خودت فراتر روی.
هوش مصنوعی: با تکرار دعا و درخواست مکرر از خدا، موفق شدم چیزی را که می‌خواستم به دست آورم، زیرا به شدت از او خواسته بودم که نگذاشته به زحمت و درد بگذرد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
امیرا! تو به هر خوبی و نیکویی سزاواری
ازیرا خوب کرداری چنان چون خوب دیداری
توان گفتن ترا کاندر جهان فردی و بی یاری
به دانایی و بینایی و بیداری و هشیاری
حدیث ملک و کار عالم و شغل جهانداری
[...]
ز بوی باد آزاری ز نقش ابر نیسانی
نه پندارم که با بستان بهشت عدن یاد آری
شده کافور مینائی براغ از صنع یزدانی
شده دینار مرجانی بباغ از فعل داداری
گل و شمشاد دیداری ترنج و نار پنهانی
[...]
خداوند که داند خواست عذر لطف دوشینت
چه سازم وز که خواهم یارب امروز اندرین یاری
ندارد بنده استحقاق این چندین خداوندی
ولیکن تو خداوندا خداوندی آن داری
به مستی خارجی‌ها کرده‌ام چندان که از خجلت
[...]
جهان از برف پر کافور قیصوریست پنداری
بیاور باده روشن که شد روی هوا تاری
نه به زین موسمی باشد ز بهر عیش و میخواری
نه سلطان ارسلان دارد نظیری در جهانداری
تو را تا سر بود برجا کجا داری کله داری
که شمع از بی سری یابد کلاه از نور جباری
سر یک موی سر مفراز و سر در باز و سر بر نه
اگر پیش سر اندازان سزای تن، سری داری
چو بار آمد سر یحیی سرش بر تیرگی ماند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.