ز آفتاب رخ تست بر دل من تاب
ز تاب آتش رویت مرا چو زلف متاب
دلم به تاق خم ابروی تو قندیل است
ز سوز شوق فروزان چو شمع در محراب
یک امشبی که ز زلف و لب تو یافتهام
میئی چو چشم خروس و شبی چون غراب
بنوش باده که در دور چشم مستت
ز بهر نقل بر آتش مرا دلیست کباب
نشست در تک خم باده همچو افلاتون
بساز آینهای چو اسکندر از می ناب
ببست باب سعادت به روی من گردون
مگر دری بگشاید مفتح الابواب
زحل محل عطارد نظر عبیدالله
که اسم اعظم او داد زینت القاب
خدایگان وزیران، مهندس اعظم
که ضبط ملک دهد بی خطا، به فکر صواب
وزیر مشرق و مغرب که روشنان فلک
به رأی روشن او عبدهُ کنند خطاب
مدار تیغ و قلم، خواچهای که دیوان را
ز رأی او به همه روی روشن است حساب
ز فرط جود و سخاوت سؤال سائل را
صریر خامهٔ او میدهد به لطف جواب
زهی رسیده به جائی که چرخ سیمابی
ز هیبت تو در آید به لرزه چون سیماب
کسی ندید به دور تو گریه جز از جام
کسی نکرد به عهد تو ناله غیر رباب
همای عدل تو تا باز سایه گستر شد
به دست تیهو در مانده از عُقاب عِقاب
چنان ز عدل تو معمور شد خرابهٔ دهر
که در زمانه به جز بوم جغد نیست خراب
به غیر نرگس مست بتان که در خواب است
ندیده دیدهٔ مردم خیال فتنه به خواب
به هر کجا فتد از شمع رأی تو پرتو
از او فروغ به پروانه میبرد مهتاب
بزرگ قدرا بر شعر بنده خرده مگیر
اگر چه نظم دلاویز تست درّ خوشاب
به خوشه چینی ارباب دولت آمدهام
بسی گدای به خرمن رسید از ارباب
مگر که لطف جمیلت سبب شود ور نی
به جهد بنده مرتب نمیشود اسباب
حکایت جم و جام جهان نمای مگوی
مگر تو بیخبری از صفای جام شراب
مرید پیر مغانم که روی زرد مرا
به بادهٔ عنبی سرخ کرد چون عناب
به غیر باده نداریم حاصلی از عمر
چو باد میگذرد عمر ساقیا دریاب
به کار دور اگر چرخ را شتابی نیست
تو بر موافقت او به کار می بشتاب
هزار گونه عم است از زمانه بر دل من
که شرح هر یک تطویل دارد و اطناب
گرفتهای چو عنان کار بنده را بر دست
توقع است که در پا نیفکنی چو رکاب
در این چنین سره وقتی که شاهدان نجوم
نهفتهاند رخ مه به زیر ابر نقاب
ببست از دم سرد شمال چشمهٔ مهر
فسرد از نفس زمهریر اشک سحاب
گرفت همچو سمندر پناه در آتش
که خون ماهی از لرزه خشک شد در آب
زمین ز برف بپوشید پوشش قاقم
هوا ز ابر به بر کرد جامهٔ سنجاب
مرا که جز تن چون موی نیست موئینه
کجا ز باد توان زنده یافت در مرداب
جهان ز عدل شما بهشت و من بی جرم
چرا به دوزخ حرمان معذبم به عذاب
چو کردگار معین تو گشت ناصر را
از این عذاب نجاتی بده از ثواب
همیشه تا در دولت گشاده خواهد بود
گشاده باد در دولت تو از همه باب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو سیر گشت سر نرگس غنوده ز خواب
گل کبود فرو خفت زیر پرده آب
چو سرخ گل بسر اندر کشید سبز ردا
نمود باغ بدان شمعهای خویش اعجاب
ز لاله باغ پر از شمع بر فروخته بود
[...]
بفرخی و سعادت بخواه جام شراب
که باز باغ برید از پرند سبز ثیاب
ز رنگ میغ و ز برگ شکوفه پنداری
زمین حواصل پوشید و آسمان سنجاب
بشاخ سوسن نازک قریب شد قمری
[...]
شده است بلبل داود و شاخ گل محراب
فکنده فاخته بر رود و ساخته مضراب؟
یکی سرود سراینده از ستاک سمن
یکی زبور روایت کننده از محراب
نگر که پردر گردید آبگیر بدانکه
[...]
گهی چو مرد پریسای گونه گونه صور
همی نماید زیر نگینه لبلاب
مرا ازین تن رنجور و دیده بی خواب
جهان چو پر غرابست و دل چو پر ذباب
ز بهر تیرگی شب مرا رفیق چراغ
ز بهر روشنی دل مرا ندیم کتاب
رخم چو روی سطرلاب زرد و پوست بر او
[...]
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.