|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، فردی پس از دریافت امانت، به خاطر جهل خود و اعتماد به نفس نادرستش، خود را فرزانه و شایسته میداند. او خود را در مقابل فرشتگان میبیند و به عنوان معلم اسم برتر شناخته میشود. سپس دیگران به او اختیار را عرضه میکنند و او با افتخار میگوید که من عالم هستم. در نهایت، او قدم پیش میگذارد و به نوعی بار سنگین امانت را بر دوش خود میگیرد، حتی اگر این بار سنگین باشد.
هوش مصنوعی: زمانی که به او پیشنهاد امانت داده شد، به خاطر نادانیاش خود را در مقامهای بزرگ و مورد اعتماد دانست و این را نشانهای از فضیلت خود تلقی کرد.
هوش مصنوعی: او موجودی را که مورد ستایش فرشتگان است، مشاهده کرد و به یاد معلم و نامش افتاد.
هوش مصنوعی: در حضور او، همه به بیان انتخاب خود پرداختند و او با صداقت گفت: من هستم که بر همه چیز نظارت دارم.
هوش مصنوعی: او قدمی برداشت و در اثر فشار بار سنگین امانت، زانویش شکست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.