برجه که بهار زد صلایی
در باغ خرام چون صبایی
از شاخ درخت گیر رقصی
وز لاله و که شنو صدایی
ریحان گوید به سبزه رازی
بلبل طلبد ز گل نوایی
از باد زند گیاه موجی
در بحر هوای آشنایی
وز ابر که حامله‌ست از بحر
چون چشم عروس بین بکایی
وز گریه ابر و خنده برق
در سنبل و سرو ارتقایی
فخ شسته به پیش گوش قمری
کموزدش او بهانه‌هایی
نرگس گوید به سوسن آخر
برگوی تو هجو یا ثنایی
ای سوسن صدزبان فروخوان
بر مرغ حکایت همایی
سوسن گوید خمش که مستم
از جام میی گران بهایی
سرمستم و بیخودم مبادا
بجهد ز دهان من خطایی
رو کن به شهی کز او بپوشید
اشکوفه بریشمین قبایی
می‌گوید بید سرفشانان
رستیم ز دست اژدهایی
ای سرو برای شکر این را
تو نیز چنین بکوب پایی
ای جان و جهان به تو رهیدیم
ز اشکنجه جان جان نمایی
از وسوسه چنین حریفی
وز دغدغه چنین دغایی
زان دی که بسی قفا بخوردیم
رفت و بنمودمان قفایی
ظاهر مشواد او که آمد
از شوم ظهور او خفایی
خاموش کن و نظاره می‌کن
بی زحمت خوف در رجایی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر با وصف بهار و زیبایی‌های آن، حس شگفتی و شادی را بیان می‌کند. صدای گل‌ها، رقاصی درختان و آواز بلبلان، همه نشانه‌های زندگی و جوانی را به تصویر می‌کشند. شاعر به ارتباط بین عناصر طبیعت اشاره کرده و می‌گوید که همه به یکدیگر پیام‌هایی می‌دهند. گل‌ها و گیاهان از اشک و خنده‌ی آسمان سخن می‌گویند و به عشق و دوستی میان خود اشاره دارند. در کل، شعر توصیف‌گر شادی، زیبایی و ارتباط عمیق بین موجودات جاندار و طبیعت است.
هوش مصنوعی: بروز بهار در باغ به گونه‌ای است که مانند یک جوان زیبا و سرزنده، شادی و نشاطی را به ارمغان می‌آورد.
هوش مصنوعی: از شاخه‌های درختی به رقص درآ و صدای لاله‌ها و دیگران را بشنو.
هوش مصنوعی: ریحان به سبزه می‌گوید که بلبل از گل می‌خواهد که نوایی برای او بفرستد.
هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که زندگی همچون بادی است که گیاهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این گیاهان با حرکات خود در دریاچه‌های آشنایی تأثیر می‌گذارند. به عبارت دیگر، زندگی و ارتباطات ما با دیگران احساسات و تغییرات مشابهی را در دنیای ما ایجاد می‌کند.
هوش مصنوعی: از ابر که مانند زنی باردار است، به خاطر بارانش، وقتی به دریا نگاه کنی، گویی چشمان عروس در حال گریه‌اند.
هوش مصنوعی: از اشک باران و لبخند رعد در میان گل و درخت سرو، نشانه‌ای از بالندگی و شکوفایی دیده می‌شود.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و جذابیت ظاهری گلی اشاره می‌کند که در برابر پرنده‌ای زیبا و خوش صدا قرار دارد. این گل به نوعی حواله ای به جذابیت و allure خود می‌دهد و می‌خواهد نظر پرنده را جلب کند. در حقیقت، گل سعی دارد با زیبایی خود پرنده را به خود نزدیک کند و توجه او را به خود جلب نماید.
هوش مصنوعی: نرگس از سوسن می‌خواهد که در نهایت، یا در ستایشش بگوید یا به طعنه و انتقاد از او صحبت کند.
هوش مصنوعی: ای گل سوسن، با صد زبان خود بر پرنده بگو داستان پرواز عالی را.
هوش مصنوعی: سوسن می‌گوید که به خاطر شراب گرانبهایی که نوشیده‌ام، در حالتی شاد و مست هستم.
هوش مصنوعی: احساس شادابی و بی‌خود بودن دارم و نگران این هستم که از دهانم سخنی نادرست خارج شود.
هوش مصنوعی: به کسی نگاه کن که به خاطر او، گلی زیبا و ظریف به مانند چادری ابریشمی بر تن کرده است.
هوش مصنوعی: می‌گوید که ما از دست یک موجود خطرناک و قوی رهایی یافته‌ایم و اکنون در اوج خود قرار داریم.
هوش مصنوعی: ای درخت سرو، برای اینکه از تو سپاسگزاری کنم، تو هم همینطور با پا به زمین بکوب.
هوش مصنوعی: ای جان و جهان، به خاطر تو از عذاب‌ها رهایی یافتیم، جانم را به تو نشان می‌دهی.
هوش مصنوعی: این بیت به احساسات و افکار دشوار و پراضطراب اشاره دارد که ناشی از وجود یک رقیب یا حریف قوی و وسوسه‌انگیز است. در این حالت، فرد در کشمکش با احساساتش قرار می‌گیرد و دچار تردید و نگرانی می‌شود.
هوش مصنوعی: از آن روزی که ضربات زیادی بر پشت‌مان خورد و به ما پشت کرد، دیگر آن روزها را فراموش نکردیم و نشان داد که در برابر سختی‌ها چه گذشتیم.
هوش مصنوعی: ظاهر او را به گونه‌ای نشان نده که از آمدن او ترس یا اضطراب داشته باشی؛ زیرا در وجود او راز و حقیقتی نهفته است.
هوش مصنوعی: سکوت کن و بدون هیچ زحمتی به تماشا بنشین، از ترس و ناامیدی دور باش.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای غره شده به پادشائی
بهتر بنگر که خود کجائی
آن کس که به بند بسته باشد
هرگز که دهدش پادشائی؟
تو سوی خرد ز بندگانی
[...]
ای جان و جهان من کجایی
آخر بر من چرا نیایی
ای قبلهٔ حسن و گنج خوبی
تا کی بود از تو بیوفایی
خورشید نهان شود ز گردون
[...]
با خاک در تو آشنایی
خوشتر ز هزار پادشایی
دیده رخ راز مه ببیند
بر عارض تو ز روشنایی
از نکتهٔ طوطی لب تو
[...]
سررشتهٔ قدرت خدایی
بر کس نکند گره‌گشایی
ای مونس جان من کجائی
از دیده من چرا جدائی
چون دل دهدت که هر زمانی
صد باره به نزد من نیائی
در دل شغب و دغا چه داری
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.