گنجور » مولانا » دیوان شمس » غزلیات

وزن:	مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری:	غزل
منبع اولیه:	ویکی‌درج
تعداد ابیات:	۶

خلاصه

هوش مصنوعی: در این هوای سرد و بارانی، عشق و زیبایی یار در کنار هم دلنشین‌تر است. معشوقی لطیف و زیبا در کنار ماست و در این روزهای سرد بهتر است به کوی او برویم، چرا که هیچ کس مانند او وجود ندارد. در این برف، لب‌های او را می‌بوسیم که شادی و طراوت به دل می‌بخشد. احساسات و یاد او چنان قوی است که گاهی دل را از جا می‌کَنَد.

برگردان به زبان ساده

# در این سرما و باران یار خوشتر

نگار اندر کنار و عشق در سر

هوش مصنوعی: در این هوای سرد و بارانی، بودن معشوق زیباتر است و عشق در دل سرشار از احساسات.

# نگار اندر کنار و چون نگاری

لطیف و خوب و چست و تازه و تر

هوش مصنوعی: دختر زیبا و جذابی در کنار من ایستاده است، که لطیف، خوش‌فرم و جوان به نظر می‌رسد.

# در این سرما به کوی او گریزیم

که مانندش نزاید کس ز مادر

هوش مصنوعی: در این سرمایی که هست، به سوی خانه او می‌رویم، چون هیچ‌کس نمی‌تواند مانند او به دنیا بیاید.

# در این برف آن لبان او ببوسیم

که دل را تازه دارد برف و شکر

هوش مصنوعی: در این برف، لبان او را ببوسیم که برف و شکر دل را شاداب و تازه می‌کند.

# مرا طاقت نماند از دست رفتم

مرا بردند و آوردند دیگر

هوش مصنوعی: دیگر قدرت تحمل ندارم، از دست رفتم، مرا بردند و دوباره به من بازگرداندند.

# خیال او چو ناگه در دل آید

دل از جا می‌رود الله اکبر

هوش مصنوعی: وقتی که یاد او به یکباره به ذهنم می‌رسد، قلبم از جا کنده می‌شود و صدای "الله اکبر" در دل می‌زنم.

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

حاشیه‌ها

حاشیه‌ها

پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی

راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور

حاشیه‌ها

غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ به خوانش عندلیب
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.

غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ به خوانش فرحناز صادقی

غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ به خوانش افسر آریا

غزل شمارهٔ ۱۰۴۷ به خوانش کیوان عاروان

فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم

حاشیه‌ها

پیشنهاد مشق شعر

حاشیه‌ها

دقیقی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۹ - قصیده

پریچهره بتی عیار و دلبر

نگاری سرو قدّ و ماه منظر

سیه چشمی که تا رویش بدیدم

سرشکم خون شدست و بر مشجر

اگر نه دل همی‌خواهی سپردن

[...]

عنصری » قصاید » شمارهٔ ۱۵ - در مدح امیر نصر بن ناصر الدین سبکتگین

غنودستند بر ماه منور

خط و زلفین آن بت روی دلبر

یکی را سنبل نو رسته بالین

یکی را لالۀ خود روی بستر

ز مشکین جعد زنجیرست گویی

[...]

مشاهدهٔ ۲ مورد هم آهنگ دیگر از عنصری

فرخی سیستانی » دیوان اشعار » قصاید » شمارهٔ ۳۳ - درمعنی عشق گوید

مرا، دی عاشقی گفت ای سخنور

میان عاشق و معشوق بنگر

نگه کن تا چه باید هر دوانرا

وزین دو کز تو پرسیدم بمگذر

چه خواهد دلبر از دلجوی بیدل ؟

[...]

مشاهدهٔ ۲ مورد هم آهنگ دیگر از فرخی سیستانی

ازرقی هروی » قصاید » شمارهٔ ۱۳

همایون جشن عید و ماه آذر

خجسته باد بر شاه مظفر

امیر انشاه بن قاورد جغری

جمال دین و دین را پشت و یاور

خداوندی ، کجا کوته نماید

[...]

فخرالدین اسعد گرگانی » ویس و رامین » بخش ۴۵ - آمدن شاه موبد از روم و رفتن به دز اشکفت دیوان نزد ویس

یکی گفتی که شه را ویس بدتر

به خان اندر ز صد خاقان و قیصر

مشاهدهٔ بیش از ۳۵۷ مورد هم آهنگ دیگر از فخرالدین اسعد گرگانی

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه

حاشیه‌ها

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

حاشیه‌ها

تا به حال ۹ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

محّی در ‫۹ سال و ۱۲ ماه قبل، شنبه ۱۸ بهمن ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۰۳ نوشته:

این را می شود از جمله غزلیات دانست که مولانا به شکل ویژه ای به عشق زمینی نزدیک شده است...

reply flag link

حامد در ‫۸ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۸ شهریور ۱۳۹۵، ساعت ۱۶:۰۸ نوشته:

درود
بیت یکی مانده به آخر درستش این است
(( مرا طاقت نماند رفتم از دست ..... ))
لطفا اصلاح شود

reply flag link

نیلوفر در ‫۸ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۹ آبان ۱۳۹۵، ساعت ۱۷:۲۲ نوشته:

درود خدمت اهالی ادب
کسی میدونه مخاطب این سعر کیست؟ بسیار شبیه به عشق زمینیست

reply flag link

sadaf در ‫۸ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۹ آبان ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۳۶ نوشته:

برای موجودات آسمانی، محمل زمینی یافتن سهل است که در اشعار، بحث تنازل را می توان عقیده مند شد.
اما بر عکس؛ یعنی محمل آسمانی یافتن برای موجودات زمینی؛ به معنای دیگر تصاعد موجودات زمینی، اگر چه ممکن التصور است لکن غلو و اغراق مذموم است و مولانای رومی اهل اغراق و از جای خود بیرون بردن مقام موجودات زمینی نیست.
حتی پیرامون شمس تبریزی هم او را نماد می بیند نه شخص عینی.
یعنی به عقیده من، مخاطب این شعر مولوی، عشق زمینی نیست. به علاوه ریخت و اسلوب اشعاری که مولوی در باب خداوند می گوید متافوت از این شعر است. به خاطر همین این شعر را خطاب به یک موجود الهی و آسمانی؛ که طبیعت زیر چرخ قدرت اوست؛ مثلا حضرت محمد یا یکی از امامان؛ سروده است. کسی که نه تنها خودش که حتی خیالش صاحب ملک دل است.
ساخت برای خیال او چو ناگه در دل آید
دل از جا می‌رود الله اکبر
تا نظر سایر دوستان چه باشد.

reply flag link

مهدی در ‫۸ سال قبل، دوشنبه ۲۷ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۰:۱۴ نوشته:

درود بر دوستان گرامی
به گمانم در مصراع اول بیت اول "بوران" صحیح تر است.چون در بیت چهارم نیز واژه "برف" آمده است.البته این فقط نظر بنده حقیر است تا نظر اساتید گرامی چه باشد.

reply flag link

محمد در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۶، ساعت ۰۰:۴۰ نوشته:

واقعا بنده با اطلاعات محدودی که از مولانا دارم بسیار شگفت زده شدم.در اصل به گفته ی سروران مولانا به عشق زمینی نزدیک بلکه تکید دارد عاشقی گر زین سر و گر زان سر است ...ولی بسیار خوشنود میشم اگه عزیزان دلایل دقیق تری اقامه بفرمایند که آیا این شعر اصلا گفته ی مولانا هست یا خیر؟به نظر بنده غیر از محتوی که نصب آن به عالم ملکوت با تکلف بسیار شاید ممکن باشد ، لغات بکار رفته نیز بسیار ضعیف تر از حد است.در اینکه مولانا اشعار با اصطلاحات عامی و گاه رکیک دارد شک نیست ولی در همان اشعار نیز عمق معنی و صنایع ایهام و کنایه حداقل هست مثال : کو خر من کو خر من .....یا .ون خر را نظام دین گفتم ....و یا چون جغد بود اصلش ....

reply flag link

نادر.. در ‫۷ سال قبل، شنبه ۷ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۳۳ نوشته:

در این برف آن لبان او ببوسیم
که دل را تازه دارد برف و شکّر..

reply flag link

احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com در ‫۵ سال قبل، یکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۱۶ نوشته:

زمستانِ بی برف که زمستان نیست . زمستانِ بی برف ، یک سردیِ توخالیست . زمستانِ بی برف ، یک ایمان سست است . اصلاً برف ، شبیه جمله هایِ مُرکّب است ؛ جمله هایی که حرف ، پشتشان خوابیده . همان حرف هایی که دقیقه ها و شاید ساعت ها طول بِکِشد و آدم هنوز دوست دارد دنبالشان کند . اصلاً برف ، خودِ دنباله است . دنباله هایِ مبارک ، دنباله هایِ پُرتماشا .
می دانم یادِ این برف ها به خیر خواهد شد ولی تو برفِ سَر و رویِ مرا نَتِکان که در خیالم ، خود را کودک یا پیر ببینم که من ، از این همه میانسالی دلِ خوشی ندارم .
آخر تو نمی دانی من پُر از کِشوهایِ نامُرتَبِطم . کِشوهای نامُرتَبِطی که شاید تنها خاطره هایی از برف به هم پیوندشان دهد .
من می دانم تو هرگز نخواهی دانست که یک روز از رویِ برف هایِ فراوان به سویِ خانه ی تو خواهم آمد و در خواهم زد و بعد هم ، سال های سال ، فقط صدای در زدن خود را به یاد خواهم آورد ، بی آن که هرگز دری گشوده شده باشد .

reply flag link

زیبا روز در ‫۴ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۱۹ نوشته:

خدمت دوستان ارحمند .این غزل از مولاناست و البته عشق هم زمینی ست . اما بوسیدن داریم تا بوسیدن و به چه منظوری . چندین مقاله تا کنون در سایت دیدار معنوی مثنوی در باب عشق افلاطونی آورده ام .برای تفصیل قضیه شما را به آن مقالات ارجاع می دهم .این جا فقط کوتاه عرض می کنم همه ما دیده ایم دوستان صمیمی چه زن و چه مرد وقتی به یکدیگر می رسند صمیمانه روبوسی می کنند و بی نظر خاص جنسی . دست دادن و در آغوش گرفتن هم همینطور .در این ابیات بوسیدن دهان با شکر دهانی مقارن شده است منظور از شکر دهانی به گواهی سایر آثار مولانا بر آمدن سخنان شیرین روحانی ست از دهان شمس . مولانا همین حالت را نسبت به خداوند هم دارد
روی کسی سرخ نشد بی مدد لعل لبت ..
بنا بر این این اتصال وتماس روحانی میان دو یار است . همین . اما جدای از این مطلب طور دیگری هم می تواند تاویل شود که افلاطون در رساله ضیافت خود به تفصیل توضیح داده است . و نیز در رساله فدروس .اگر عاشق و عشوق روحانی بر اثر شراب نوشی و مستی به هم آمیختند،این هم نوعی از عشق است ولی دیگر الهی نیست و چون روحشان الهی ست بزودی از این کار دلسرد می شوند و دوباره به درگاه خدایان راه می یابند .می دانیم مشروبخواری و این طور بازی ها عیچ در زندگی و روایط شمس ومولانا نبوده ولی گمان حاسدان چیز دیگری بود و همین باعث شد که مولانا برای بستن دهان طعنه زنان کیمیا را به عقد شمس در آورد .سخن فراوان است و فرصت کوتاه

reply flag link

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

غزل شمارهٔ ۱۰۴۷