گنجور » مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۸۴ - لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق

مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم »

بخش ۱۸۴ - لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق

گفت ای ناصح خمش کن چند چند

پند کم ده زانکه بس سختست بند

سخت‌تر شد بند من از پند تو

عشق را نشناخت دانشمند تو

آن طرف که عشق می‌افزود درد

بوحنیفه و شافعی درسی نکرد

تو مکن تهدید از کشتن که من

تشنهٔ زارم به خون خویشتن

عاشقان را هر زمانی مردنی‌ست

مردن عشاق خود یک نوع نیست

او دو صد جان دارد از جان هدی

وآن دوصد را می‌کند هر دم فدی

هر یکی جان را ستاند ده بها

از نبی خوان عشرة امثالها

گر بریزد خون من آن دوست‌رو

پای‌کوبان جان برافشانم برو

آزمودم مرگ من در زندگی‌ست

چون رهم زین زندگی پایندگی‌ست

اقتلونی اقتلونی یا ثقات

ان فی قتلی حیاتا فی حیات

یا منیر الخد یا روح البقا

اجتذب روحی وجد لی باللقا

لی حبیب حبه یشوی الحشا

لو یشا یمشی علی عینی مشی

پارسی گو گرچه تازی خوشترست

عشق را خود صد زبان دیگرست

بوی آن دلبر چو پران می‌شود

آن زبان‌ها جمله حیران می‌شود

بس کنم‌، دلبر در آمد در خطاب

گوش شو والله اعلم بالصواب

چونک عاشق توبه کرد اکنون بترس

کو چو عیاران کند بر دار درس

گرچه این عاشق بخارا می‌رود

نه به درس و نه به استا می‌رود

عاشقان را شد مدرس حسن دوست

دفتر و درس و سبق‌شان روی اوست

خامشند و نعرهٔ تکرار‌شان

می‌رود تا عرش و تخت یارشان

درس‌شان آشوب و چرخ و زلزله

نه زیادات است و باب سلسله

سلسلهٔ این قوم جعد مشکبار

مسأله دورست لیکن دور یار

مسأله کیس ار بپرسد کس ترا

گو نگنجد گنج حق در کیسه‌ها

گر دم خلع و مبارا می‌رود

بد مبین ذکر بخارا می‌رود

ذکر هر چیزی دهد خاصیتی

زانک دارد هر صفت ماهیتی

آن بخاری غصهٔ دانش نداشت

چشم بر خورشید بینش می‌گماشت

هرکه در خلوت به بینش یافت راه

او ز دانش‌ها نجوید دستگاه

با جمال جان چو شد هم‌کاسه‌ای

باشدش ز اخبار و دانش تاسه‌ای

دید بر دانش بود غالب فرا

زان همی دنیا بچربد عامه را

زانکه دنیا را همی‌بینند عین

وآن جهانی را همی‌دانند دین

حاشیه‌ها

با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

وزن:	فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری:	مثنوی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

خلاصه

هوش مصنوعی: در این شعر مولانا به موعظه‌گران و دانشمندان می‌گوید که پند و نصیحت‌هایشان باعث رنج و سختی عاشقانی می‌شود که در جستجوی عشق حقیقی هستند. او به‌خوبی بیان می‌کند که عشق با دانش قابل شناخت نیست و تجربه‌ای مستقیم و عمیق می‌طلبد. مولانا تأکید می‌کند که عشق برای عاشقانی که در این راه هستند، نوعی مرگ و زندگی مجدد را به همراه دارد. او می‌گوید که عاشقان تنها به محبت و عشق واقعی می‌اندیشند و در این مسیر نمی‌توانند به کتب و تحصیلات متکی باشند. شاعر در نهایت یادآور می‌شود که عشق فراتر از دانشی است که معمولاً در مدارس تدریس می‌شود و هیچ چیزی نمی‌تواند عشق را توصیف کند. این عشق، زنده‌کننده روح و جان انسان‌هاست و عاشق در پی وصال محبوب خود است.

برگردان به زبان ساده

# گفت ای ناصح خمش کن چند چند

پند کم ده زانکه بس سختست بند

هوش مصنوعی: ای مشاور، ساکت باش و دیگر نصیحت نکن، چون تعداد پندها زیاد نیست و راه گریز از این گرفتاری بسیار دشوار است.

# سخت‌تر شد بند من از پند تو

عشق را نشناخت دانشمند تو

هوش مصنوعی: بند و زنجیر من به خاطر نصایح تو محکم‌تر شده است، زیرا عالم و دانشمند تو عشق را درک نکرده است.

# آن طرف که عشق می‌افزود درد

بوحنیفه و شافعی درسی نکرد

هوش مصنوعی: در جایی که عشق بیشتر می‌شود، درد و رنج کسانی مانند بوحنیفه و شافعی هیچ آموزشی نمی‌دهند.

# تو مکن تهدید از کشتن که من

تشنهٔ زارم به خون خویشتن

هوش مصنوعی: نگو که می‌خواهی مرا بکشی، زیرا من به شدت به خون خودم نیاز دارم و در پی آن هستم.

# عاشقان را هر زمانی مردنی‌ست

مردن عشاق خود یک نوع نیست

هوش مصنوعی: عاشقان در هر لحظه به نوعی از مرگ دچارند و مرگ هر یک از آنها شکل و رنگ متفاوتی دارد.

# او دو صد جان دارد از جان هدی

وآن دوصد را می‌کند هر دم فدی

هوش مصنوعی: او از جان خود بی‌شمار ارزش و اهمیت دارد و هر لحظه آن‌ها را فدای عشق می‌کند.

# هر یکی جان را ستاند ده بها

از نبی خوان عشرة امثالها

هوش مصنوعی: هر کس که روحش را می‌گیرد، باید به پیامبر ده چیز بپردازد که معادل ده برابر آن است.

# گر بریزد خون من آن دوست‌رو

پای‌کوبان جان برافشانم برو

هوش مصنوعی: اگر دوست من خونم را بریزد، با کمال میل جانم را فدای او می‌کنم و به پایش احترام می‌گذارم.

# آزمودم مرگ من در زندگی‌ست

چون رهم زین زندگی پایندگی‌ست

هوش مصنوعی: تجربه کرده‌ام که مرگ من در واقع در زندگی نهفته است، زیرا رهایی من از این زندگی در ادامه‌اش است.

# اقتلونی اقتلونی یا ثقات

ان فی قتلی حیاتا فی حیات

هوش مصنوعی: من را بکشید، ای دوستان، زیرا در مرگ من زندگی‌ای نهفته است که به من حیات می‌بخشد.

# یا منیر الخد یا روح البقا

اجتذب روحی وجد لی باللقا

هوش مصنوعی: ای روشنی‌ صورت، ای روح جاودانه، جانم را به خود جذب کن و در عشق تو، وجودم را به وجد بیاور.

# لی حبیب حبه یشوی الحشا

لو یشا یمشی علی عینی مشی

هوش مصنوعی: دوست من چنان در دل من جا دارد که اگر بخواهد، می‌تواند بر چشمان من بخزد و با نرمی عبور کند.

# پارسی گو گرچه تازی خوشترست

عشق را خود صد زبان دیگرست

هوش مصنوعی: به زبان فارسی صحبت کن، هر چند که زبان عربی زیباتر است؛ زیرا عشق خود زبان‌های بسیاری دارد.

# بوی آن دلبر چو پران می‌شود

آن زبان‌ها جمله حیران می‌شود

هوش مصنوعی: وقتی بوی آن دلبر به مشام می‌رسد، همه زبان‌ها گیج و شگفت‌زده می‌شوند.

# بس کنم‌، دلبر در آمد در خطاب

گوش شو والله اعلم بالصواب

هوش مصنوعی: بس می‌کنم، محبوبم در خطاب آمده است، گوش کن، و سوگند به خدا که او داناتر به حقیقت است.

# چونک عاشق توبه کرد اکنون بترس

کو چو عیاران کند بر دار درس

هوش مصنوعی: زمانی که عاشق تصمیم به توبه می‌گیرد، باید به او توجه کنی، زیرا ممکن است مانند دزدان و افراد خطرناک، بر دار معلق باشد و در آن حالت عمل کند.

# گرچه این عاشق بخارا می‌رود

نه به درس و نه به استا می‌رود

هوش مصنوعی: این عاشق که به بخارا می‌رود، هدفش فقط یادگیری یا کسب دانش نیست و به خاطر استادش نمی‌رود.

# عاشقان را شد مدرس حسن دوست

دفتر و درس و سبق‌شان روی اوست

هوش مصنوعی: عاشقان، کلاس و درس و کتابشان زیبایی روی محبوب است و همه آموزش‌هایشان حول این موضوع می‌چرخد.

# خامشند و نعرهٔ تکرار‌شان

می‌رود تا عرش و تخت یارشان

هوش مصنوعی: سکوت کرده‌اند و فریاد تکرار آن‌ها به آسمان و مقام محبوبشان می‌رسد.

# درس‌شان آشوب و چرخ و زلزله

نه زیادات است و باب سلسله

هوش مصنوعی: درسی که به آن‌ها داده می‌شود، پر از تنش و تغییرات ناگهانی است و به چیزهای اضافی یا فرایندهای معمولی ارتباطی ندارد.

# سلسلهٔ این قوم جعد مشکبار

مسأله دورست لیکن دور یار

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و راز و رمزهایی از دنیای محبت و عشق می‌پردازد. در آن به گروهی اشاره می‌شود که دارای زیبایی و جذبه خاصی هستند، اما رابطه با محبوبشان دشوار و دور از دسترس است. به طور کلی، احساساتی از شوق و دوری را به تصویر می‌کشد.

# مسأله کیس ار بپرسد کس ترا

گو نگنجد گنج حق در کیسه‌ها

هوش مصنوعی: اگر کسی از تو سوالی درباره‌ی دارایی و ثروت بپرسد، به او بگو که ثروت واقعی در کیسه‌ها و دارایی‌های مادی نمی‌گنجد.

# گر دم خلع و مبارا می‌رود

بد مبین ذکر بخارا می‌رود

هوش مصنوعی: اگر صحبت از جدایی و دوری می‌شود، نگران نباشید، زیرا یاد و نام بخارا همیشه باقی است.

# ذکر هر چیزی دهد خاصیتی

زانک دارد هر صفت ماهیتی

هوش مصنوعی: هر چیزی که نامش برده شود، اثر و خاصیتی از خود نشان می‌دهد؛ زیرا هر صفتی نشان‌دهنده ماهیت آن چیز است.

# آن بخاری غصهٔ دانش نداشت

چشم بر خورشید بینش می‌گماشت

هوش مصنوعی: او به خاطر آموختن، غم و اندوهی نداشت و نگاهش همیشه به سوی روشنی و آگاهی بود.

# هرکه در خلوت به بینش یافت راه

او ز دانش‌ها نجوید دستگاه

هوش مصنوعی: هر کسی که در تنهایی به درک و بینش دست پیدا کند، دیگر نیازی ندارد که از دانش‌های مختلف راهی برای خود پیدا کند.

# با جمال جان چو شد هم‌کاسه‌ای

باشدش ز اخبار و دانش تاسه‌ای

هوش مصنوعی: وقتی انسان با زیبایی روح و جان خود آشنا شود، به جمع‌آوری و شنیدن اخبار و دانش می‌پردازد، همانند کسی که در دلش شوق یادگیری و آگاهی وجود دارد.

# دید بر دانش بود غالب فرا

زان همی دنیا بچربد عامه را

هوش مصنوعی: دانش برتری دارد و در این دنیا، افراد عادی غالباً تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.

# زانکه دنیا را همی‌بینند عین

وآن جهانی را همی‌دانند دین

هوش مصنوعی: زیرا مردم دنیا را با چشم خود می‌بینند و آنچه در جهان دیگر است را با ایمان و باور خود می‌شناسند.

رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)

پیشنهاد مشق شعر

معرفی ترانه‌های دیگر

تا به حال ۲۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

کاوه در ‫۹ سال و ۴ ماه قبل، چهارشنبه ۲۵ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۴۴ نوشته:

ممکنه معنی فارسی این ابیات رو بنویسید؟
اقتلونی اقتلونی یا ثقات
ان فی قتلی حیاتا فی حیات
یا منیر الخد یا روح البقا
اجتذب روحی وجد لی باللقا
لی حبیب حبه یشوی الحشا
لو یشا یمشی علی عینی مشی

reply flag link

سجاد در ‫۸ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۲ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۱۱ نوشته:

ای دوستان مرا بکشید ، بکشید
چراکه در کشتن من زندگی در زندگی است
ای روی روشن و ای روح جاویدان
روح مرا جذب کن و مرا با دیدار خود دریاب
مرا دوستی است که دوست داشتنش وجودم را کباب مبکند
اگر بخواهد بر چشم من پا نهد کاش بیاید و پا نهد

روفیا در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۱۶ نوشته:

آزمودم مرگ من در زندگیست
چون رهم زین زندگی پایندگیست
دوستان
هرگز مپندارید آنان که درست در نقطه روبروی ما آن سوی کره زمین می زیند درک و دریافتی اساسا متفاوت با ما دارند، آنها بیگانه نیستند، درست هم ارز این بیت را گروه rock ی به نام one republic در آوازی به نام counting stars بیان می دارد :
Every thing that kills me makes me feel alive
مفاهیم ،کلام ، ساختار ذهنی مشابه، احساسات و ... آدمیان را از ورای حجاب زمان و مکان به هم پیوند می دهد.

روفیا در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۲۶ نوشته:

Feel alive را خیلی خوب آمده است، «احساس» زنده بودن است که مهم است، وگرنه چه بسا زندگانی که بیشتر شبیه به مردگان متحرک هستند یا به گفته جان میلتون گور های متحرک!
به تازگی در صفحات پست هایی رواج پیدا کرده اند که در آن ها استخرهای آب گرم در ارتفاعات کوهستان برف گرفته یا ساحل آبی آکوا و تفریحات آبی با چند جوان زیبا را به نمایش می گذارد، زیر تصاویر هم چنین نگاشته اند :
«شما رو به خدا به من بگید بهشت رو چجوری برای اینا توصیف کنم که به راه راست هدایت بشن؟!»
امیدوارم که این نگاشته ها شوخی ای بیش نباشد، هر چند برخی آن ها را جدی می گیرند و آه از نهادشان بر می آید که ای خدا... کرمتو ...
هر کس که هر از گاهی لذت عمیق را تجربه کرده باشد می داند عمق لذت انسان بسته به محرومیتی که بر او رفته است متفاوت است، کیست که نداند اگر همین که چشم به جهان گشودی با این صحنه ها روبرو شدی یا در چنین اتمسفری پرورش یافتی نوعی کرختی و بی حسی یا numbness نسبت به همه این خوشی ها پیدا خواهی کرد! نمونه حقیقی آن در تاریخ بوداست، شاهزاده ای که از رفاه و خوشی مطلق قصر دل گرفته شد و دنیای حقیقی با همه درد و رنجش را بر گزید!
حتا اگر روزگار نیز این پکیج رفاه و تجمل همراه کرختی را در دامانمان گذاشت، بر انسان هوشمند است که داوطلبانه به استقبال ترس و فقر و رنج برود تا لذت واقعی و عمیق را تجربه کند!
ناز پرورده تنعم نبرد راه به دوست
عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

روفیا در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۳۱ نوشته:

با عرض پوزش سطر سوم صفحاتِ مجازی به جای صفحات درست است.

نادر.. در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۰۳:۵۹ نوشته:

بس کنم، دلبر در آمد در خطاب ..
بسیار زیبا بیان نمودید دوست جان
دریغ از غفلت ها.. و خوشا احساس حضور...
ناخودآگاه به یاد فیلم زیبای Once افتادم

محمد " در ‫۶ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۰۱ نوشته:

معنای دقیق بیت آزمودم مرگ من در زندگیست ، چیست؟

Ashkan Rajabpoor در ‫۶ سال و ۸ ماه قبل، دوشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۲۸ نوشته:

محمد
خلاصه این بیت یعنی مرگ و زندگی یک حرکت موازی داره،یعنی تا وقتی تو در زندگی هستی،مرگ هم مال توست.
منظور مولوی از این زندگی که اینجا گفته چیه?
زندگی که الان اکثر انسانها احساس میکنن،زمان،تکرار،مکانیکی،دید از گذشته
خیره میا خیره مرو جانب بازار جهان
ز آنک در این بیع و شری این ندهی آن نبری
خیره گی همون زندگی در اینجاست.
اگر کیفیت ذهن شما بی جهت و بی زمان بشود، اونقت معنی حرف مولوی رو میفهمی و اونجا شما مرگ نداری و پایندگی داری و مرگ بیولوژیگی برای شما زیباترین چیزها میشود.تصور کن زندگی ای که هیچ ترسی وجگد نداره حتی از مرگ در ته اعماق وجودت،فکر کنم همون چیزی ک مولوی میگه
تا نگردی پاک دل چون جبرئیل. گر چه گنجی درنگنجی در جهان
به قول روفیا جان
شما مهم نیست در کجای جهان و با چه امکاناتی هستی،در نهایت ذهن کیفیت مکانیکی و تکراری پیدا میکنه و در نهایت رنج میاره و چقدر قشنگ گفت بازم روفیا از قول one republic که میگه اون چیزی ک من رو بکشه(ذهن زمانمند و مکانیکی و یا همون زندگی) من رو زنده تر میکنه .

یاسر رحمانی در ‫۶ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۰۲:۴۲ نوشته:

آزمودم مرگ من در زندگیست
چون رهم زین زندگی پایندگیست
دونوع مرگ داریم یک مرگی که انسان کالبد فیزیکیش میره زیر خاک
و یک مرگ بین تولد و مرگ بوجود میآد اما نه برای هر انسانی !!!
این مرگ برای انسانی است که در زمینه خودشناسی و خداشناسی حرکت کرده و متصل شده به عالم غیب (الذین یومن بالغیب ... و یا باشد که از خزانه غیبم دوا کنند ) به مرحله ایی میرسه که از خود قبلی خودش اثری نمونده و میشه یک فرد دیگه . فردی که بیدار و آگاه شده و با عالم عشق آشنا .
در واقع زمانیکه با عشق آشنا میشه همون لحظه هم مرگش هم میرسه و فرد یک منِ دیگه ایی میشه . همانطور که فروغ فرخزاد هم گفته :
عشق چون در سینه ام بیدار شد
از طلب پا تا به سر ایثار شد
این دگر من نیستم من نیستم
حیف از آن عمری که با من زیستم
و یا همونطور که در قرآن آمده بمیرد قبل از آنکه بمیرید .
پس برمیخوریم به دوتا من ؛ یک منِ قبل از رسیدن به عشق و یک منِ بعد از رسیدن به عشق .
حالا منظور از این شعر مولانا رو بهتر متوجه میشیم و او اشاره به این میکند که من زمانی به پایندگی و جاودانگی ابدی رسیدم که از تعلقات این زندگی فارق شدم . بعد از اون مرگه که من متولد شدم و عشق الهی و اون جاودانگی رو متوجهش میشم .
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما

مهران بزرگمهر در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۲۶ پاسخ داده:

چه قشنگ گفتی

صفا در ‫۴ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۷ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۱۴:۵۱ نوشته:

سلام دوستان. فارغ از زیبایی اشعار شعرای پارسی گو، نظرات شما گویای اینه که به جهان متافیزیکال اعتقاد راسخ دارین. آیا درست متوجه شدم؟

مهران بزرگمهر در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۳۰ پاسخ داده:

اره دیگه ، روی پله ی عشق ، میشه باطن اشعار رو دید

صادق در ‫۴ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۴۹ نوشته:

آزمودم مرگ من در زندگیست
چون رهم زین زندگی پایندگیست
پیغمبر گرامی اسلام حدیثی دارند با این عنوان:
"
"النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا .مردم در خوابند وقتی می میرند بیدار میشوند"
این بیت، اشاره به همین حدیث است.
به زبان ساده : در این دنیا فکر می کنیم که زنده ایم اما زندگی واقعی پس از مرگ است.

سجاده نشین در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۲ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۰۶:۰۳ نوشته:

به نظر بنده معنای بیت« آزمودم مرگ من در زندگیست چون رهم زین زندگی پایندگیست» این است:
زندگی به این معناست که من باشم او نباشد هوای نفس من باشد اما حق نباشد، مرگ من در زندگیست یعنی اگر من باشم و حضرت حق نباشد انگار که نیستم، ولی چون رهم زین زندگی پایندگیست یعنی وقتی از خودم گذشتم و خودم را خط زدم و جا را برای دوست خالی کردم حالا من به اعتبار او هستم و این عین زندگی جاوید است!

سو سو در ‫۴ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۰۷ نوشته:

متاسفانه بیت آخر که اشاره به داستان اصلی میکنه توی هیچ سایتی نوشته نشده:
باز رو سوی حدیث آن جوان
کز غم صدرجهان شد ناتوان

حمید در ‫۴ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۰۹ نوشته:

موتوا قبل ان تموتوا یعنی چه؟ و منظور آن چیست ؟

این جمله از احادیث نبوی است و نه آیه قرآن!
در شرح آن گفته اند:
هوا و هوس در ذات انسان است. پس شایسته است قبل از رسیدن موت طبیعی به مرگ ارادی از دست آن نجات یابد و این موت ارادی با استمرار بر عبادت و بندگی و مخالفت با هوا و هوس حاصل می شود. زیرا با مخالفت با هوا و هوس نفس شهوانی کم کم ضعیف می شود تا به مرحله تلاشی و ضعف مفرط رسیده و از بین برود و دیگر حکومتی نداشته و در دست عقل به مانند مرده در دست غسال خواهد بود

تیمور در ‫۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۹، ساعت ۱۲:۰۰ نوشته:

با درود فراوان
آزمودم مرگ من در زندگی است
چون رهم زین زندگی پایندگی است
انسان باید بمیرد یکبار قبل از مردن فیزیکی.یعنی باید تمام افکار پوسیده قدیمی را کنار بگذاریم ،افکاری که از خدا،دین،عبادت،روزی زمینی،روزی آسمانی و...را داشته ایم و همگی اشتباه بوده و ما در دریای اشتباهات غوطه ور بودیم را کنار بگذاریم و بمیریم در این افکار ،و دوباره متولد بشویم بعد از تولد اولیه ؛ولی اینبار با ادراک موضوعات
مولانا در این جا اشاره به این موضوع می کنه و می گوید :
بعد از ادراکات متوجه شدم که باید در این زندگی یکبار از افکار پوسیده قدیمی بمیریم قبل از مرگ واقعی ،و وقتی به این درک رسیدیم متوجه می شویم که زندگی واقعی بعد از این زندگی است چون انسان زمانی به جاودانگی می رسد و با خدای خودش به وحدت می رسد که به آگاهی برسد ،آگاهی از راز آفرینش،آگاهی از قوانین حاکمً بر جهان هستی،و آگاهی از این مسئله که من کیستم؟و وقتی متوجه شدیم که ما جزئی از او هستیم ولی در عالم کثرت ودر حال رسیدن به آگاهی از این مسئله هستیم و به اصطلاح در مسیر کمال حرکت می کنیم ما به آگاهی رسیده ایم و آگاهی یعنی زندگی جاودانی .چون او ازلی و ابدی است و ما هم وقتی به آگاهی برسیم از راز خلقت با او به وحدت می رسیم و ما هم ازلی و ابدی می شویم .

ناپیدا در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۵۰ پاسخ داده:

اسم یک برنامه تلویزیونی هست تو ایام ماه رمضان فکر کنم فقط نشون میده دقیق اطلاع ندارم : "زندگی پس از زندگی"‌.

ولی اینجا هم دقیقا زندگی پس از زندگی ست...اما یک زندگی واقعی و حقیقی ...

محمد هادی تسخیری در ‫۴ سال قبل، شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۱:۵۳ نوشته:

ای خواص و معتمدان من مرا بکشید بکشید
که زندگی دیگری در کشتن من نهفته است
ای چهره نورانی و ای اساس و شالوده ماندگاری
جانم را بستان و برای جاودانگی من بکوش
یاری دارم که که عشق به او آتش به جانم می زند
و اگر می توانست بر روی چشمم قدم بزند، قدم می زد .
این مصرع آخر مرا به یاد دوبیتی بابا طاهر همدانی انداخت که می گفت :
عزیزم کاسه چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت
از ان ترسم که غافل پا نهی باز
نشینه خار مژگونم به پایت

سمیرا شیخی در ‫۳ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۲۰ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۰۱:۳۸ نوشته:

هر یکی جان را ستاند ده بها
از نبی خوان عشرة امثالها
لطف میکنید معنی این دو بیت را برای من بنویسید

مهران بزرگمهر در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۴۰ پاسخ داده:

منم بلد نیستم ، ولی گویا ارزش هر جان ما ، و هر یک از مایی که وارد مسیر نور الهی میشیم ، ده ها برابر ارزش ما در بهترین حالت ارزشمندی زمینی و مادی هست در پیشگاه الهی .
و در ادامه میگه برای تایید این حرفم ، برو اون روایت پیامبر رو بخون که میگه عشرة امثالها ... یکی برای خدا بده ، ده برابرش رو بگیر ...

محمد توحیدی در ‫۳ سال قبل، یکشنبه ۱۹ دی ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۴۵ نوشته:

دوست عزیز حمیدجان در مورد "موتوا قبل ان تموتوا یعنی چه؟"
در قسمتی گفتند که "در اثر مخالفت با هوا و هوس، هوا و هوس نفس شهوانی کم کم ضعیف می شود تا به مرحله تلاشی و ضعف مفرط رسیده و از بین برود"
حقیر با این قسمت موافق نیستم که "به مرحله تلاشی برسد" چرا که هوای نفس به مانند دشمنی است که باعث تلاش شما می شود برای پیشرفت و وقتی هوای نفس نباشد (متلاشی شده باشد) زندگی دچار سستی و کِرخی می گردد و به نظر بنده، از همین جهت هست که لذات در این دنیا در دو دسته مباح و غیرمباح قرار داده شده است، اما از نظر عرفا، مرگ ارادی، مبتنی بر ده اصل هست که در اینجا فرصت بیان ندارم

ناپیدا در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۳ نوشته:

Asks the Impossible: "where is your home" The answer is: "In the dream of a disabled person."!

ناپیدا در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۵ نوشته:

مرگ ما شادی و ملاقات است ...

ناپیدا در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۵:۲۷ نوشته:

٫٫بوی آن دلبر چو پران میشود ...٫٫

زبانها حیران میشوند !

گرسنه می‌شوند ...

تشنه میشوند ...

در سراب گم میشوند !

گویی بوی غذا می آید !!آنچنان که دل و روده به هم میپیچد !

..راستی ! اصلا عشق هم بو دارد ؟کسی میداند !

ناپیدا در ‫۲ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱، ساعت ۱۳:۵۱ نوشته:

٫و انسان ها در این دنیا در خواب هستند هنگامی که بمیرند بیدار می‌شوند ...٫

چشمها را بستم

همه را کردم

همه را کندم و گفتم و کردم

...

همه در خوابند ... ؛ ...همه...

م.

مهران بزرگمهر در ‫۱ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۴۶ پاسخ داده:

همه را چی ؟؟؟؟ :/

فرهود در ‫۱ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۳ مهر ۱۴۰۲، ساعت ۱۹:۲۱ نوشته:

دربارهٔ مسأله کیس ار بپرسد کس ترا گو ...

کیس: کیسه‌ای که در آن درم و دینار ریزند. ( ناظم الاطباء )

کوروش در ‫۸ ماه قبل، جمعه ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۰۱ نوشته:

دید بردانش بود غالب فرا

زان همی دنیا بچربد عامه را

زانکه دنیا را همی‌بینند عین

وآن جهانی را همی‌دانند دین

معنا و تفسیر لطفا

الف رسته در ‫۸ ماه قبل، دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۳۰ پاسخ داده:

یت ۲۸

دید بردانش بود غالب فرا /// زان همی دنیا بچربد عامه را

زانکه دنیا را همی‌بینند عین /// وآن جهانی را همی‌دانند دین

واژه‌هائی که نیاز به معنی دارند:

فرا در «بوَد غالب فرا» نقش پیشوند را دارد و یک فعل مرکب می‌سازد: « فرا غالب بودن»

عین: در عربی عَیْن تلفظ می‌شود ولی فارسی شدهٔ آن در فارسی امروزه عِین است

دین: این واژه در عربی دَیْن تلفظ می‌شود ولی فارسی شدهٔ آن امروزه دِین تلفظ می‌شود. به معنی وام و در اینجا به معنی وعده است.

دید بر دانش سخت چیره است /// به همین سبب است که تودهٔ مردم به دنیا گرایش دارند

چون تودهٔ مردم دنیا را به چشم خود می‌بینند /// ولی آن جهان را وعده‌ای می‌انگارند ( برای آینده).

حال برگردیم به بیت‌های پیشین و دو گونه دید را بسنجیم. تودهٔ مردم دیدی دارند که دنیا را عینی می‌بینند ولی عارف دید دیگری دارد. او در تربیت دراز مدت و سخت و روش‌های ویژه به دیدی دست یافته است که جمال دوست را می‌بیند و دیگر دنیا در نظرش دلگیر و ملال انگیز شده.

بیت‌های ۲۵، ۲۶ و ۲۷ را مرور کنیم:

آن بخاری غصهٔ دانش نداشت /// چشم بر خورشید بینش می‌گماشت

هرکه درخلوت به بینش یافت راه /// او ز دانشها نجوید دستگاه

با جمال جان چو شد هم‌کاسه‌ای /// باشدش ز اخبار و دانش تاسه‌ای

در اینجا حال و هوای عاشقان را نشان می‌دهد: هر کسی که در خلوت نشینی صوفیان، عارفان به دیدار دست یافت،‌ در آنجا جمال دوست را دید، دیگر او از دانش‌ها کمک نمی‌جوید بلکه او خورشید روی دوست را دیده است.

جا دارد که در اینجا یاد برزگمردی را بکنیم که در آخرین سخنرانی مشهور خود چهار بیت از مثنوی را خواند که دو بیت آن از همین بخش بود، بیت‌های ۴ و ۸ را:

تو مکن تهدید از کشتن که من /// تشنهٔ زارم به خون خویشتن

گر بریزد خون من آن دوست‌رو /// پای‌کوبان جان برافشانم بر او

پیروز افشارنیا در ‫۱ ماه قبل، یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۴۶ نوشته:

ولوله درست تر از زلزله هستش

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	همرسانی متن شعر جاری در گنجور
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

بخش ۱۸۴ - لاابالی گفتن عاشق ناصح و عاذل را از سر عشق