شمارهٔ ۱ : باز این چه شورش است که در خلق عالم است: باز این چه شورش است که در خلق عالم است - باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است
شمارهٔ ۲ - دوازده بند در مرثیهٔ شاهنشاه مغفور شاه طهماسب صفوی انارالله برهانه: ناگهان برخاست ظلمانی غباری از جهان - کز سوادش در سیاهی شد زمین و آسمان
شمارهٔ ۳ - من نتایج افکاره فی مرثیه‌اخیه‌الصاحب الاجل الاکرام خواجه عبدالغنی: ستیزه گر فلکا از جفا و جور تو داد - نفاق پیشه سپهرا ز کینه‌ات فریاد
شمارهٔ ۴ - ترکیب بند در رثاء: ای فلک کز جور و بیدادست و کین بنیاد تو - عیش را بنیاد کندی وای از بیداد تو
شمارهٔ ۵ - وله فی مرثیه امام حسین بن علی علیه التحیة والثناء: این زمین پربلا را نام دشت کربلاست - ای دل بی‌درد آه آسمان سوزت کجاست
شمارهٔ ۶ - در منقبت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع): السلام ای عالم اسرار رب‌العالمین - وارث علم پیمبر فارس میدان دین
شمارهٔ ۷ - ترکیب بند در مدح امام ثامن ضامن علی بن موسی‌الرضا علیه التحیة والثناء: می‌کشد شوقم عنان باد این کشش در ازدیاد - تا شود تنگ عزیمت تنگ بر خنگ مراد
شمارهٔ ۸ - این مرثیه را جهت افصح البغاء سید حسین روضه خوان گفته: امسال نیست سوز محرم بسان پار - امسال دیده‌ها نه چو پارند اشگبار
شمارهٔ ۹ - فی مرثیه محمد قلی میرزا غفرالله ذنوبه: باز آفتی به اهل جهان از جهان رسید - کاثار کلفتش به زمین و زمان رسید