با غیر رسیدیّ و ز غیرت جگرم سوخت
صد بار ز ناآمدنت بیشترم سوخت
صد شکر که افسردگی‌ام یاد نیاید
هر چند که آن غمزه بیدادگرم سوخت
از پهلوی من، بهر حسد دادن دشمن
سویش نظری کرد و ز رشک نظرم سوخت
این فکر که خواهد غضب آلود گذشتن
ناآمده بیرون به سر رهگذرم سوخت
پروانه جانبازِ شبستانِ بلایم
چون میلی ازان برقِ ستم بال و پرم سوخت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره درد و رنجی است که شاعر به خاطر عدم رسیدن و کمبود عشق و محبت احساس می‌کند. او از سوختن جگرش به خاطر غیرت و حسادت دشمنان سخن می‌گوید و می‌نویسد که حتی از افسردگی‌اش نیز خوشحال است، زیرا غمزه و زیبایی طرف مقابل باعث سوختن بیشتر او می‌شود. همچنین، در شعر به تأثیر نداشتن اقبال و حسرت دیدن محبوب اشاره می‌شود و در نهایت، او خود را به پروانه‌ای تشبیه می‌کند که به خاطر عشقش به عاشق خود سوزانده می‌شود.
هوش مصنوعی: با دیگری دیدار کردی و از حسادت دلم آتش گرفت، به اندازه‌ی بیشتر از آنکه برای نیامدنت درد کشیدم.
هوش مصنوعی: به خاطر سپاسگزارم که افسردگی‌ام را فراموش کرده‌ام، هرچند که آن نگاه فریبنده و دشوارم را سوزانده است.
هوش مصنوعی: دشمن از روی حسد به من نگاه کرد و این حسادت باعث شد که من از ناراحتی بسوزم.
هوش مصنوعی: این فکر که ممکن است با عصبانیت و ناراحتی از کنار من بگذرد، پیش از اینکه به وقوع بپیوندد، مرا به شدت آزار می‌دهد و عذاب می‌دهد.
هوش مصنوعی: پروانه‌ای که عاشق تاریکی و دردهای من است، به خاطر شدت ستم آن نور، بال و پرش سوخته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن شمع که پروانه صفت بال و پرم سوخت
هرگاه که در خاطرم آید جگرم سوخت
جز صورت او در نظرم هیچ نیاید
کز یک نگه آن مه، دو جهان در نظرم سوخت
از غیرت اغیار چراغ دل و جان مرد
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.