کدام بت شده رهزن دل چو سنگ ترا

که آفتاب محبت، شکسته رنگ ترا

شد از عتاب تو افزون، امیدواری غیر

زبس که مصلحت آمیز دید جنگ ترا

درآمدی و ندارم چو باد گستاخی

که همچو گل بگشایم قبای تنگ ترا

ز ننگ غیر، دلم جان سپرد و نام نبرد

زبس ملاحظه می کرد نام و ننگ ترا

کرشمه های تو از بس که هست نازآمیز

نه آشتی تو داند کسی، نه جنگ ترا

دلم ز زخم تو آسوده است و می نالم

که غیر پی نبرد لذت خدنگ ترا

ز بس که میلی امیدوار، ساده دل است

خیال مهر و وفا کرده ریو ورنگ ترا