|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر درباره زیبایی و جذابیت چهره‌ای صحبت می‌کند که مانند سرو و آفتاب می‌درخشد. او اشاره می‌کند که رنگ و زیبایی آن چهره به قدری فوق‌العاده است که حتی پس از شست‌وشو با آب، همچنان دلنشین و جذاب باقی می‌ماند. این توصیف نشان‌دهنده عمق احساسی و تأثیر عشق و جدایی بر روی زیبایی ظاهری است.
هوش مصنوعی: او که چهره‌اش زرد شده، به خاطر کسی است که مثل سرو بلندی است و چهره‌اش درخشان مثل آفتاب.
هوش مصنوعی: چشمانش را پس از غم جدایی با آب شست و شو داد که آن آب غم دوری را از خواب‌هایش زدود.
هوش مصنوعی: بله، هر چیزی را که رنگ بزنند، بعد از آن باید آن را با آب بشویند تا رنگش پاک شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
که چندان کند سگ به تیزی شتاب
که از کام او دورتر باشد آب
معلم به تعلیم شد در شتاب
که تا هر دو گشتند فرهنگ یاب
سوی خاور آید پدید آفتاب
هم آتش کند جوش طوفان چو آب
چو فردا زند بر سپهر آفتاب
جهان می شود سر به سر زر ناب
به گله درون گرگ و چوپان به خواب
شب تیره نه تابش آفتاب
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.