عجب از دیو پیکری کاو را
دولت آورد نام کرد سروش
خاره خو جثه ایست خاره بدن
خیره کش هیکلی است خیری پوش
قالبی باد خیز خاک آرام
پیکری آب گرد آتش کوش
که تن و پشته پشت و غار دهن
ابر تک برق جوش و رعد خروش
در دهانش دو تا ستون بخرط
در دماغش دو چشمه قیر به جوش
گاه بادش گرفته بر گردن
گاه گردش کشیده در آغوش
بر فکنده جلیل فتح به پشت
بر نهاده سریر ملک به دوش
راست گویی که باد رفتارش
خاستست از دو باد بیزن گوش
اژدهای دهانش بر دشمن
زهر مانند کرده عیش چو نوش
جلف طبعست و تند خو گر چند
هست می خواره و سماع نیوش
نه بساود سرین و گردن او
هیچ جانباز و هیچ عمر فروش
صفت او درست نتوان گفت
کز نهیبش همی نماند هوش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از دیوی بزرگ و هیکلی سخن می‌گوید که قدرت و نامش از آسمان آمده است. این دیو با جثه‌ای خشن و چهره‌ای ترسناک توصیف شده و به نظر می‌رسد که سیمایی برافروخته و آتشین دارد. او ظاهری شگفت‌انگیز و قدرتی مخوف دارد که دشمنانش را می‌ترساند. شاعر به ویژگی‌های او مانند سرعت عمل، طبع تند و ولع او اشاره می‌کند، و از این می‌گوید که هرگونه توصیف دقیقی از او ممکن نیست زیرا قدرتش بر هر کسی تاثیر می‌گذارد و هوش را از سر می‌برد.
هوش مصنوعی: عجب از موجودی با ظاهری زشت که سرنوشت و خوش‌شانسی او را سروش نامیده است.
هوش مصنوعی: گندم زار بزرگ و تنومند، با دانه‌های پرمحصول و سرسبزش، به چشم می‌آید که از دور جلب توجه می‌کند. این تصویر از قوت و زیبایی حاکی است و نشان‌دهنده رضایت و نعمت است.
هوش مصنوعی: هوا مانند بادی است که خاک را به آرامی می‌لرزاند، و بدن هر پیکر از آب تشکیل شده است، در حالی که آتش به تلاش خود ادامه می‌دهد.
هوش مصنوعی: این جمله به توصیف صحنه‌ای طبیعی می‌پردازد که در آن، بدن و پشت کوه‌ها مانند دهن ابرها هستند و در میان آسمان، صاعقه و رعد و برق به صورت ناگهانی بروز می‌کنند. به نوعی، این تصویر به زیبایی و عظمت قدرت طبیعت اشاره دارد.
هوش مصنوعی: در دهانش دو دندان بزرگ مانند ستون وجود دارد و در بینی‌اش دو سوراخ مانند چشمه‌های قیر در حال جوشیدن است.
هوش مصنوعی: گاهی اوقات باد او را به سمت خود می‌کشاند و گاهی دیگر، او در آغوش دیگران می‌افتد.
هوش مصنوعی: به منصب و مقام بلند دست یافته و قدرت را با افتخار بر دوش خود حمل می‌کند.
هوش مصنوعی: کسی که حقیقت را می‌گوید، رفتار او تحت تأثیر دو چیز است که از گوشش می‌وزد.
هوش مصنوعی: اژدها با دهانش بر دشمن زهر می‌پاشد و زندگی را مانند نوشیدنی لذت‌بخش می‌سازد.
هوش مصنوعی: این فرد خوش بیخود و نازک طبع است و با تندی رفتار می‌کند. اگرچه اهل می‌خواری و گوش دادن به موسیقی است، اما هنوز هم وجودش پر از نازکی و ظرافت است.
هوش مصنوعی: نه او از زخم‌های سر و گردن خود نگوید، نه از جانبازان و کسانی که عمرشان را فدای او کرده‌اند.
هوش مصنوعی: صفت او را نمی‌توان به درستی بیان کرد، زیرا قدرت و تأثیر او به حدی است که انسان را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد و از هوش می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آن جهان را بدین جهان مفروش
گر سخندانی این سخن بنیوش
پیری آغوش بازکرده فراخ
تو همی گوش با شکافهٔ غوش
یک زمان در بهشت بودم دوش
نوش کردم ز گفته های تو نوش
گر نبودم برسم معذورم
در جمال تو بسته بودم هوش
گاه بودم به مدحتت گویا
[...]
چون نهی زلف تافته بر گوش
چون نهی جعد بافته بر دوش
از دل من رمیده گردد صبر
وز تن من پریده گردد هوش
نه عجب گر خروش من بفزود
[...]
ای کریمی که از سخاوت تو
روید از سنگ خاره مرزنگوش
تا جهان اسب دولتت زین کرد
چرخ را هست غاشیه بر دوش
آنکه او تای خدمتت نزند
[...]
رفتم و بارِ منّتت بر دوش
حلقه ای حقّ نعمتت در گوش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.