چو مه روی نیکو برآراستی
سیه زلف مشکین بپیراستی
خرامان چو کبک دری از وثاق
برون آمدی بر زده آستی
چو آراسته روی نیکوی خویش
همه مجلس شه بیاراستی
رسیدی به کام دل خویشتن
که چون سرو از جای برخاستی
بیاراستی چون چمن بزم را
اگر خدمت شاه را خواستی
جهاندار مسعود کز رای او
پدیدار شد ملک را راستی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و جلوه‌گری دختری می‌پردازد که با چهره‌ای زیبا و موهای خوش‌رنگ خود، فضایی دلنشین را در جمع به وجود می‌آورد. او به آرامی همچون کبک از قید و بند رهایی یافته و با زیبایی‌اش مجالس را زینت بخشیده است. در نهایت، این زیبایی و حضور او همچون درخت سروی است که در دل خواسته‌های خود می‌ایستد و بر فضایی شاداب و خوشبو افزوده می‌شود. همچنین اشاره‌ای به شاه مسعود و راستی او در حکومت می‌شود.
هوش مصنوعی: وقتی که تو با زیبایی، چهره‌ات را زینت بخشیدی، موهای سیاه و خوش‌فرم خود را نیز آراسته‌ای.
هوش مصنوعی: تو آرام و باوقار مانند کبکی آزاد از قید و بندها بیرون آمده‌ای و بر فراز آسمان پرواز می‌کنی.
هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی زیبا و نیکوی خود را تزئین کنی، تمام مجلس را به زیبایی خود زینت می‌بخشی.
هوش مصنوعی: به هدف و آرزوی دل خود دست یافتی و مانند درخت سرو که بلند و استوار می‌ایستد، از جای خود بلند شدی و به خواسته‌هایت دست پیدا کردی.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی در پیشگاه شاه جایی داشته باشی، باید مجلس را به زیبایی و نشاط چمن آراسته کنی.
هوش مصنوعی: جهاندار مسعود باعث شد که با تدبیر او، حقیقت ملک نمایان شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گرانمایه شبگیر برخاستی
ز بهر پرستش بیاراستی
چو شب مایهٔ قیرگون خواستی
فلک را به گوهر بیاراستی
که کمتر کس ار جنگ را خاستی
در آوردگه لشکری خواستی
سپه کردی و کینه آراستی
بدیدی همی آنچه خود خواستی
زبان برستایش بیاراستی
نشستی و ازجای برخاستی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.