میان ما و او ره در میان است
مقام او بجز در عین جان است
مراد از نحن اقرب قرب جان است
مقرب شو که این قرب مکان است
نباشد در جهان یکذره موجود
اگر چون آفتاب آن مه عیان است
عدم دان جز وجود ذات بیچون
در این حضرت زمین و آسمان است
نه اشیا باشد و نه نطق اشیا
اگر در نطق اشیا او زبان است
به ذات پاک او دیدیم روشن
بحمد الله که کوهی در میان است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف فاصله و رابطه بین انسان و خداوند می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که بین ما و خداوند مانع‌هایی وجود دارد، اما مقام واقعی او در درون جان انسان است. قرب به خداوند نزدیک‌ترین ارتباط است و کسانی که به مقام قرب می‌رسند، به حقیقت نزدیک‌تر می‌شوند. همچنین اشاره می‌کند که هیچ موجودی در جهان وجود ندارد که مانند خداوند با روشنایی و حقیقت باشد. در واقعیت، همه چیز به ذات خداوند وابسته است و بدون او، وجودی نخواهد بود. در پایان، شاعر با شکرگزاری به وجود این فاصله اشاره می‌کند که به نوعی ما را به شناخت و درک خدا نزدیک‌تر می‌سازد.
هوش مصنوعی: بین ما و او فاصله‌ای وجود دارد و مقام او تنها در وجود جان ما قابل مشاهده است.
هوش مصنوعی: هدف از "نحن اقرب" نزدیکی به جان و روح است. بنابراین، تلاش کن که به این نزدیکی دست یابی، چرا که این نزدیکی به مکان و موقعیت تعلق دارد.
هوش مصنوعی: اگر در جهان چیزی وجود نداشته باشد، وجود آن ماه همچون آفتاب روشن و واضح است.
هوش مصنوعی: وجود و عدم در این عالم، جز وجود مطلق و بی‌پیرایه که در اصل خود است، چیزی نیست. در این میان، همه چیز در زمین و آسمان در واقع تجلی همان وجود بیچون است.
هوش مصنوعی: اگر در کلام چیزها، خودِ چیزها وجود نداشته باشند، پس آن کلام فقط زبانی است که او دارد.
هوش مصنوعی: ما به ذات مقدس او نگاه کردیم و به لطف خدا روشنایی را مشاهده کردیم که مانند کوهی در میان است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چو ایزد را دهشها بی کران است
پذیرفتن مرو را همچنان است
بگردان روی دل از فکرت بد
که بد کردن نه کار بخردان است
بدی اندیشه کردن در حق خلق
بدی کار تو در وی نهان است
کسی که نیکی اندیشد به هر کس
[...]
اساس شرع او ختم جهان است
شریعت‌ها بدو منسوخ از آن است
جهانی جان چو پروانه از آن است
که آن ترسا بچه شمع جهان است
به ترسایی درافتادم که پیوست
مرا زنارِ زلفش بر میان است
درآمد دوش آن ترسا بچه مست
[...]
چه روی است آن که پیش کاروان است
مگر شمعی به دست ساروان است
سلیمان است گویی در عماری
که بر باد صبا تختش روان است
جمال ماه پیکر بر بلندی
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.