مبارک باد، ماه روزه داران!

بدان مستی فزای هوشیاران!

مده، ای محتسب، تشویش چشمش

که در خواب خوشند آن پر خماران

ز گریه بیش می سوزیم با آنک

نگیرد هیمه آتش ز باران

رخت در چشم مشتاقان چنانست

که شربت در دهان روزه داران

خورد خون من آن کافر همه روز

گوارا باد می بر باده خواران

غنیمت دار خواب بی غمی را

که شب ناخوش بود بر سوکواران

بیار آن ده قدح، ای ساقی هوش

که بر خسرو نبود این می گواران