من ترک زهد کرده و رندی گزیده ام

خاشاک راه داده و گوهر خریده ام

تا کرده ام ز منزل هستی سفر گزین

نارفته نیم گام به مقصد رسیده ام

نقش جمال دوست که خورشید عکس اوست

هر صبحدم در آینه جام دیده ام

امشب به باد لعل لب او علی الدوام

تا روز باده خورده ام و نقل چیده ام

می نوش و تکیه بر کرم عام کن که من

دوش این سخن ز هاتف غیبی شنیده ام

گر ز آنکه باره چاشنی وصل میدهد

باری به من که شربت هجران چشیده ام

از بیم زاهدان که نگیرنده بر کمال

پوشیده خرقه بر می و دم در کشیده ام