گنجور » خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۶۳

جعفر در ‫۱۳ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۳ تیر ۱۳۸۹، ساعت ۱۵:۳۹ نوشته:

بنظرم بیت دوم باید "یا از پس صد هزار سال از دل خاک" باشد
---
پاسخ: با تشکر، نقل نسخهٔ فروغی همین است (کاش).

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سعید بن مصطفی در ‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۱۱ اسفند ۱۳۹۱، ساعت ۱۳:۴۵ نوشته:

این شعر در اوج فشار و دلزدگی از بی وفایی دنیا میتونه شرح حال هر کس باشه.واضحه که جای آرمیدن منظور دنیا است و مصرع دوم از بیت اول اشاره به این داره که کاشکی میتونستیم به یه اجماعی از کار این زمانه و چیستی این دنیا برسیم.بیت دوم اشاره به این داره که کاشکی با صبر کردن حتی طولانی مدت، این دنیا اندکی مارو نوازش میکرد؛که همونطور که اول گفتم فضای بسیار تاریکی رو ترسیم میکنه.
موفق و موید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمد از اهواز در ‫۹ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۳ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۰۵:۵۴ نوشته:

برای جمیع کشته شدگان طلب آمرزش میکنم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

خسرو در ‫۹ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۴ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۰۱:۵۵ نوشته:

خیلی این شعر زیباست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس ترین تر تر ناشناس‌ها در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۱۵ نوشته:

عجب کشت و کشتاریه! ناشناس‌ها نسل همدیگرو منقرض نکنید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

احتشامی در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۲۴ نوشته:

سعید بن مصطفی@ البته به نظر من هم مصرع اول نشان از دلزدگی از هرج و مرج دنیا هست ولی مصرع دوم یکجور درخواست پایان زندگی از خداست وقتی *یا* رو در اول مصرع دوم میاره در تقابل و تضاد با محتوای مصرع اول مصرع دوم سروده میشه به عبارتی خیام میگه اگر در دنیا به آرامش نرسیم ای کاش که زودتر این عمر(ره دور) به پایان برسه. موید این نظر مصراع سوم و چهارم هست که خیام آرزوی زندگی دوباره در این جهان رو بعد از مرگ میکنه و میگه ایکاش بعد از اینکه از دست این زندگی فعلی رها شدم در زندگی دوباره به دلخواه خودم برسم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حاشیه در ‫۸ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۵۹ نوشته:

از سال 89 تا 91 عجب بکش بکشی بوده اینجا :-P :-)

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حامد در ‫۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ بهمن ۱۳۹۴، ساعت ۱۷:۳۳ نوشته:

بسیار زیباست این شعر
در مصرع اول خیام میگه که ای کاش در این دنیا هیچ وقت از اول حضور پیدا نکرده بودیم و همیشه در خواب عدم و بی خبری فروخفته بودیم .
در مصرع دوم میگه که حالا که به این دنیا پا گذاشتیم اقلا ای کاش این اومدنمون معنی و سرانجامی داشت .
در بیت دوم هم آرزو می کنه که حالا که از عدم به این مهمانی (زندگی) در دنیا دعوت شده ایم و این مهمانی هیچ غایتی هم نداره ، حداقل ای کاش بعد از پایان این مهانی باز هم امید داشتیم یک بار دیگه به اون دعوت بشیم حتی شده بعد از صد هزار سال .

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

;اکرم افضلی در ‫۷ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۰۲ نوشته:

شعر ی از فریدون مشیری در جواب این ابیات خیام
برگ درخت و زمین را نگاه کن
این برگ خاک می شود
و این خاک باز ،برگ
ما پاره ای از جان جهانیم،،بی گمان
بودیم در تار و پود آن
هستیم بعد از این
همراه او روان
در تنگنای خاک اگر چه
این پاره ها زهم می پراکند
هر پاره زندگی بی مرگ خویش را آغاز می کند
تا باز ،کی ،کجا
ده ،ضد، هزار سال دگر
با کدام برگ
در پیکر کدام گیاه از کدام دشت
یک صبحدم جوانه زنان سر برآورد
بار دگر به چهره خورشید بنگرد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناسِ آخر در ‫۷ سال و ۳ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۲۵ نوشته:

استاد محمدرضا شجریان نیز این دو بیتی رو در آلبوم رباعیات خیام همراه با دکلمه شاملو اجرا کردن

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حقیر در ‫۷ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۵۲ نوشته:

من به دنیا آمده ام که اشتباهات پدرانم را تکرار نکنم
حتی اگر بتوانم
تنها و تنها یکی از آنها را
آنگاه دنیا روز به روز به بهشت نزدیکتر می شود

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد پارسا در ‫۶ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۲۶ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۴ نوشته:

شعری که خانم افضلی از فریدون مشیری ذکر کردند دقیقا دارد به دیدگاه "تناسخ‌گونه" خیام اشاره می‌کند که تجدید پیکره‌های انسان را در قالب کوزه بارها و بارها در اشعار خود گوشزد کرده‌است. شاید در یک مضمون به قطعیت بشود گفت که خیام سراینده رباعیات بوده، و آن اشعار "کوزه‌نامه‌ای" است که رجعت انسان را از خاک در قالب کوزه‌ها یا گیاه و نبات بی‌جان همراه با نگاهی تراژیک ترسیم می‌کند
درباره این رباعی فکر می‌کنم خیام در بیت پایانی دارد نوعی کنایه را بکار می‌گیرد: یعنی همین لفظ "ای کاش" نوعی "لحن بعید" از خواسته شاعر است. از سایر رباعیات معتبر می‌شود فهمید که خیام امید چندانی به زنده شدن دوباره مردگان ندارد، اما باز با نگاهی تراژیک گویی آرزویی محال را که قصه همان "کاش را کاشتیم در نیامد" خودمان هست با اندوهی بشری بیان می‌کند

در کل شاعر در دو بیت به صورتی موجز سرنوشت اندوه‌ناک بشر و سیر تراژیک زندگی یک انسان مرگ‌اندیش را که به عمق هستی و نیستی پی برده به تصویر می‌کشد. این رباعی داستان خیلی از آدم‌ها و جدال‌های درونی‌شان برای غلبه بر حس "پوچی" در تمام عمر را روایت می‌کند
من ظاهر نیستی و هستی دانم
من باطن هر فراز و پستی دانم
با این هـمه از دانش خود شرمم باد
گـر مرتبه ای ورای مستی دانم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد پارسا در ‫۵ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۷، ساعت ۰۹:۳۲ نوشته:

این «کاش» هایی که در این رباعی گفته می شود همه در مقام نفی و امید محال است. چون در مصرع اول هم درباره آرمیدن و رسیدن راه دراز آرزو می کند و کاش می گوید و در مقام نفی و امید محال می گوید همان طور که در جهان آرامش و راحتی بود بعد آن هم حتما خواهد بود!
این از اساس در ادامه همان تفکری است که در بسیاری از رباعی ها می گوید چرا باید خلق کرد و از بین برد تا بعدا دوباره برگرداند؟!
دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست
گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود
ورنیک نیامد این صور عیب کراست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ساکت در ‫۴ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۵۴ نوشته:

خیام در مصرع اول تمنای آرامش در جهانی که انواع بیماری و اقسام خطر آدمی را تهدید میکند دارد و در مصرع دوم این تمنا را مطرح کرده که ای کاش امیدی به پایان این رنجها در آینده وجود داشت. بیت دوم تأکیدی بر همین مضمون است چرا که میگوید ای کاش پس از مرگ یک زندگی دوباره وجود داشت و پس از صد هزار سال مانند یک سبزه از خاک برمیخاستیم. واضح است که مطلب اخیر به زندگی پس از مرگ که مدعای ادیان است با تردید نگریسته و با یأس از آن سخن گفته است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شیرالی در ‫۳ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۲۱ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۳۴ نوشته:

این شعر حکایت از بی ایمانی به معاد دارد و البته منسوب به حکیم عمر خیام است اما سروده ایشان نیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Shahram در ‫۳ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۳۱ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۲۱:۱۸ نوشته:

این مقام نفی و انکار است یعنی هیچکدام از ارزوهای ذکر شده رخ نخواهد داد. خیام بنیانگذار نیهیلیسم در شرق است. نیچه فرزند معنوی خیام در غرب است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Asi در ‫۳ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۱۲ مهر ۱۳۹۹، ساعت ۱۴:۵۹ نوشته:

میگه کاش این دنیا جای آرامش بود
یا حداقل این مسیر پر از زجر پایانی داشت
ولی حالا که نمیشه آروم گرفت و این راه سخت تموم نمیشه
کاش حداقل پس از سالها مثل یه جوونه به همین پوچی و سختی برگردیم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

جعفر عسکری در ‫۳ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۲۰:۱۸ نوشته:

سلام.این رباعی از خیام نیست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شاهین در ‫۳ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱ آذر ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۰۳ نوشته:

به نظر من خیام این شعر را در حسرت فقدان عزیز از دست رفته ای سروده

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

آرش در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۱۳ نوشته:

میتوان به این صورت هم خواند:
کاش که جای آرمیدن، بودی
یا این ره دور را رسیدن بودی
میشه برداشت کرد: ای کاش به جای اینکه آرام بگیری (رفتن از این دنیا) میبودی.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

nabavar در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۶:۴۰ نوشته:

گرامی آرش
اگر بخوانیم :
کاش که جای آرمیدن، بودی
مصرع شکسته می شود و هم وزن با باقی رباعی نیست. و هم اینکه بیت از وزنِ رباعی خارج می شود.
ای کاش که جای آرمیدن، بودی
درست است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۶۳