زاهد مغرور اگر در کعبه باشد فاجرست
وانک اقرارش ببت رویان نباشد کافرست
چون توانم کز حضورش کام دل حاصل کنم
کانزمان از خویش غالب می شوم کو حاضرست
زنده دل آن کشته کو جان پیش چشمش داده است
تندرست آن خسته کو بر درد عشقش صابرست
عاقبت بینی که کارش در هوا گردد بلند
ذره ی سرگشته کو در مهرورزی ماهرست
هر کرا خاطر بزلف ماهرویان می کشد
عیب نتوان کرد اگر چون من پریشان خاطرست
عاقلان دانند کادراک خرد قاصر بود
زانچه بر مجنون ز سرّ حسن لیلی ظاهرست
در هوایت زورقی بر خشک می رانم ولیک
جانم از طوفان غم در قعر بحری زاخرست
کی سر موئی زبانم گردد از ذکرت جدا
کز وجودم هر سر موئی زبانی ذاکرست
ایکه فرمائی که خواجو عشق را پوشیده دار
چون توانم گرچه دانم کان لباسی فاخرست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نوعی بیانگر پیچیدگیهای عشق و دلدادگی است. شاعر به ستایش از عشق و محبوب میپردازد و تأکید میکند که حتی اگر فردی در مقام و مقاماتی بالا قرار بگیرد، اگر از عشق و محبت دور باشد، به حقیقت و ارزش واقعی دست نیافته است. او نشان میدهد که انسان باید در عشق و احساسات خود صادق باشد و به یاد محبوبش باشد، چرا که این عشق و محبت است که وجود او را غنی و دلنشین میکند. همچنین شاعر به محدود بودن عقل در درک زیبایی و عشق اشاره میکند و نشان میدهد که هیچ چیز نمیتواند مانع بیان عشق و احساسات صادقانهاش شود. در نهایت، به این نکته میپردازد که عشق واقعی هیچ پوششی نمیتواند بپوشاند و همیشه باید مورد ابراز و نمایش قرار گیرد.
هوش مصنوعی: اگر فرد متکبری در خانه خدا هم باشد، باز هم فاسق و فاجر است، و اگر به زیباییهای دنیا اعتراف کند اما دلش به آنها نرود، کافر به حساب میآید.
هوش مصنوعی: وقتی میتوانم از حضور او آنچه دل میخواهد به دست بیاورم، در آن زمان بر خودم تسلط پیدا میکنم، زیرا او همیشه در دسترس است.
هوش مصنوعی: کسی که زنده و شاداب است، مانند فردی است که به خاطر عشق، جانش را جلوی چشمان معشوق قربانی کرده. و آن که در دلمشغولی و خستگی به سر میبرد، باید صبوری کند و استقامت نشان دهد تا به عشقش رسیدگی کند.
هوش مصنوعی: در نهایت، خواهی دید که کار او به اوج میرسد، همانند ذرهای که در مهربانی و عشق معتبر است.
هوش مصنوعی: هرکسی که دلش به زلف زیبای معشوقان میلرزد، نمیتوان به او ایرادی گرفت اگر همچون من دچار پریشانی خاطر باشد.
هوش مصنوعی: عاقلان آگاهند که درک و فهم عقل محدود است و ماجرای زیبایی لیلی برای مجنون مشخص و عیان است.
هوش مصنوعی: در آرزوی تو کشتیای بر روی خشکی بهسوی تو حرکت میکنم، اما جانم در عمق دریا غم و اندوهی بیپایان را تجربه میکند.
هوش مصنوعی: هرگاه که یاد تو از زبانم جدا شود، حتی یک تار مو از وجودم هم نمیتواند بدون ذکر تو زندگی کند.
هوش مصنوعی: اگر میگویی که باید عشق را پنهان نگهدارم، چطور میتوانم این کار را کنم؟ میدانم که این عشق بسیار ارزشمند و زیباست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عید همچون حاجیان نوروز را پیش اندرست
اینت نوروزی که عیدش حاجب و خدمتگرست
عید اگرنوروز را خدمت کند بس کار نیست
چاکر نوروز را چون عید سیصد چاکرست
عید را زینت ز مال وملک درویشان بود
[...]
صابر، ای چون صبر ذات تو گزیده نزد عقل
تا نپنداری که در هجرت دل من صابرست
هست چندان آرزوی تو مرا ، کز وصف آن
هم کتابت عاجزست و هم عبارت قاصرست
عقل من مغلوب و شوق طلعت تو غالبست
[...]
دوش خوابی دیدهام گو نیک دیدی نیک باد
خواب نه بل حالتی کان از عجایب برترست
خویشتن را دیدمی بر تیغ کوهی گفتیی
سنگ او لعل و نباتش عود و خاکش عنبرست
ناگهان چشمم سوی گردون فتادی دیدمی
[...]
پادشاهی کاو روا دارد ستم بر زیردست
دوستدارش روز سختی دشمن زورآورست
با رعیت صلح کن وز جنگ خصم ایمن نشین
زان که شاهنشاه عادل را رعیت لشکرست
بر سپهر حسن رویش آفتابی دیگرست
لیکن از شعر سیاهش سایبانی دیگرست
زینت خوبان بگاه جلوه از زیور بود
روی شهر آرای تو زیب و بهای زیورست
گفتم آرم در دهن ناگه لبت خندید و گفت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.