کمالالدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۷ برخیز و مخور غم جهان گذران بنشین و جهان بشادمانی گذران در طبع جهان اگر وفایی بودی نوبت بتو خود نیامدی ازدگران
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به ما میگوید که از غم و اندوه زندگی دنیا دست برداریم و به جای آن، به شادی و خوشی بپردازیم. او تأکید میکند که اگر جهان ویژگی وفاداری داشت، نوبت خوشبختی و شادی ما قبل از دیگران میرسید.
هوش مصنوعی: برخیز و غصههای دنیا را فراموش کن، بنشین و از شادیهای دنیای زودگذر لذت ببر.
هوش مصنوعی: اگر در طبیعت دنیا وفاداری و صداقتی وجود داشت، نوبت به تو نمیرسید و در این بین به دیگران پرداخته نمیشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
برخیز و مخور غم جهان گذران
بنشین و دمی به شادمانی گذران
همین شعر » بیت ۱
برخیز و مخور غم جهان گذران
بنشین و جهان بشادمانی گذران
دنیا گذران، محنت دنیا گذران
نی بر پدران ماند و نی بر پسران
تا بتوانی عمر به طاعت گذران
بنگر که فلک چه میکند با دگران
ای پای برنجن من ای بند گران
هستم ز تو روزان و شبان جامه دران
گریان گریان در تو بزاری نگران
کاین محنت من نخواهد آمد به کران
برخیز و مخور غم جهان گذران
بنشین و دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت بتو خود نیامدی از دگران
اکنون که ز دونی ای جهان گذران
استام ز زر همی زنی بهر خران
از ننگ تو ای مزین بیخبران
منصور سعید رست وای دگران
بر یاد تو ، بی تو ، این جهان گذران
بگذاشتم ، ای ماه و تو از بی خبران
دست از همه شستم و نشستم به کران
چون بی تو گذشت ، بگذرد بی دگران
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.