کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۶۷۷

برخیز و مخور غم جهان گذران

بنشین و جهان بشادمانی گذران

در طبع جهان اگر وفایی بودی

نوبت بتو خود نیامدی ازدگران