آرزومندم ولیکن کو قدم

در فراقت شد وجودم کالعدم

نامه وقتی می نوشتم پیش دوست

آتش این نوبت همی سوزد قلم

ای دریغا خواب کاو هر شب مرا

با خیالت می رسانیدی به هم

نیست اکنون هیچ تدبیری جز آنک

بر زبان باد پیغامی دهم

و یک زمان ایمن نمی باشم ز تیر

تا برون آید کبوتر از حرم

وقت دوری یاد می کن بنده را

کز خداوندان شود پیدا کرم

گر جهنم را بود سوز فراق

وای بر اعضای کافر زان الم

زندگانی در حضور دوستان

مغتنم دارید باران مغتنم

شد به پیغام از شما راضی همام

یا به بویی از نسیم صبحدم