یعقوب زارع ندیکی
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۴۱ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۲:
این مصراع اشکال وزنی داره صورت صحیحش رو من نمیدونم ولی قطعا نباید در اصل غزل فروغی اشکال وزنی باشه:
مبدا تویی و منتها هم
با تشکر
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۷ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰:
جسارتا به جای مگر در بیت زیر باید "و گر" باشه تا معنی درست بشه
اگر وصال میسر شود، مگر نشود
به جای پا ز پی او به فرق می‌پوی
در بیت آخر هم بهتره "خوناب" سر هم نوشته بشه تا خوندنش راحت‌تر باشه.
با سپاس
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۳ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۰:
به هر چه می‌نگرم جلوهٔ تو می‌بینم
به هر که میگذارم قصهٔ تو می‌گویم
جسارتا در مصراع دوم به جای میگذارم باید فعل " می‌گذرم" درست باشه.
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۳۰ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۹:
سید محسن عزیز
جسارتا احساس می‌کنم همین ضبط، خیلی درست‌تره
من که شیر بیشه را صیدم‌گهی دشوار بود
یعنی من که برای شیر بیشه هم گاهی صید کردنم دشوار بود.
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۱۷ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۵:
با عرض سلام و ارادت
نشانه‌گذاری در بعضی از کلمات، به درست‌خوانی و بالتبع درست معنی کردن شعر کمک شایانی می‌کنه. مثلا در بیت اول این غزل، اگر کلمه خمار رو دقیقا با تلفظ درستش؛ یعنی "خَمّار" بنویسیم مخاطب معمولی راحت‌تر به معنی شعر راه می‌بره.
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۰۸ دربارهٔ فروغی بسطامی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۸۱:
لعل تو برق خرمنم زلف تو طوق گردنم
وه که به فکر کشتنم، مهره فتاده، مار هم
در این بیت، از نظر فنون ادبی، آرایه لف‌ونشر و استعاره مکنیه را با هم می‌بینیم رو می‌بینیم که تصویر بسیار زیبایی ایجاد کرده است.
لعل در مصراع اول همان لب است که به سبب سرخی زیاد مثل صاعقه است که در خرمن زندگی شاعر افتاده است.در مصراع دوم مهره، همان مهره‌ی مار است که استعاره از لب معشوق است. مهره مار باید اصولا باید باعث نجات و شفا باشد ولی باعث هلاکت شاعر میشود. مار هم استعاره از موی معشوق است که بنا به ذات خویش، کُشنده است. در مجموع هم‌زمان؛ صاعقه و طناب دار و مهره‌ی مار و خود مار، دمار از روزگار شاعر در می‌آورند.
یعقوب زارع ندیکی در ۲ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۹، ساعت ۰۳:۴۰ دربارهٔ قاآنی » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۵۷ - در ستایش شاهزاده مبرور شجاع السلطنه حسنعلی میرزا گوید:
فکر کنم صورت صحیح یکی از مصراع‌ها به شکل زیر باشد:
خدنگ دال‌پرش، کرکسی‌ست اندک‌پر
ظاهرا غلط تایپی دارد.
یعقوب زارع ندیکی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۶ دی ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۲۱ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۴۷:
احتمالا صورت صحیح مصراع " گر باده همی ما را..."
"گر باده دهی ما را..." باشد.
یعقوب زارع ندیکی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۶ دی ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۰۶ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در نکوهش و ابراز نارضایی از خود:
چند بیت اشتباه تایپی یا حذف و ... دارند:
به عالم صور محض... به اشتباه علم نوشته شده است.
بسان مرد رست‌تاب بازپس سپرم... رسن‌تاب وقت کار، واپس میرود.
این مصراع در بعضی نسخه‌ها به جای " اگر چه ظاهر خود را..." آمده که درست‌تر مینماید: اگرچه دوست تویی پاک پوستم بدری"
صدف شماردم از دیده پر دُرَر غواص: درر جمع دُرّ است.
کبست کاشتم اندر ... اشتباه تایپی
دمی ز روح به امنم دمی ز نفس به بیم.
همه جهان بشنیدند و من نه، زآنکه کرم
چهار یار پیمبر بسند راهبرم: به معنی کافیند...
یعقوب زارع ندیکی در ۳ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۶ دی ۱۳۹۸، ساعت ۰۷:۵۰ دربارهٔ سنایی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۱۱۲ - در نکوهش و ابراز نارضایی از خود:
با عرض سلام و پوزش
جناب وفا؛ من هم با معنی کردن این بیت مشکل دارم و نظر شما کاملا درست است ولی متاسفانه اگر "توان" را جایگزین کنیم وزن شعر مشکل پیدا میکند. شاید مثلا "بتوان" بوده است که البته فعلا بنده مستندی از سایر نسخ در این باره ندارم ولی در این صورت، معنی بیت درست میشود