لطف باشد گر نپوشى از گداها، روت را

تا بکام دل ببیند دیدهٔ ما، روت را

همچو هاروتیم دایم در بلاى عشق زار

کاشکى هرگز ندیدى دیدهٔ ما، روت را

کى شدى هاروت در چاه زنخدانش اسیر

گر نگفتى شمه‌اى از حسن او ماروت را

بوى گل برخاست گوئى در چمنها، روت بود

بلبلان مستند گوئى دیده چون ما، روت را

تا بکى با تلخى هجر تو سازد اى صنم

روى بنما تا ببیند حافظ ما، روت را