|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت معشوق اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که با نمایاندن زیبایی‌اش، به دنیا جلوه‌ای خاص ببخشد. همچنین، به قدرت چشمان و ابروهای او اشاره می‌کند که می‌تواند بر دل‌ها تأثیر بگذارد. شاعر او را به کشتن دل‌ها دعوت می‌کند، به طوری که زیبایی‌اش باعث سوزاندن عشق و احساسات شود.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی دنیا را به آتش بکشی، فقط کافیست که چهره‌ای زیبا به نمایش بگذاری و موهایت را به رقص درآوری.
هوش مصنوعی: ای معشوق، با ابروی خود اشاره‌ای کن و با تیغی که در دست داری، همه را از پیر و جوان به رگباری بینداز.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بدید آن سیمتن سروِ روان را
بت خندان و ماه بانوان را
دو تا کرد از غمش سرو روان را
به نیلوفر بدل کرد ارغوان را
ببین یا رب دو پیر ناتوان را
بدیشان بخش جان این جوان را
کرشمه داد چشم نیکوان را
شکار شیر فرمود آهوان را
فرو آویز از سر گیسوان را
فکن سایه به پا سرو روان را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.