|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر به زیبایی موهای تیره را توصیف می‌کند و می‌گوید که چطور آنها به وسعت مهتاب شب را تحت تأثیر قرار داده‌اند، به گونه‌ای که زیبایی ماه را تحت الشعاع قرار داده‌اند. همچنین، به خاصیت تیز و خطرناک وجود عقرب اشاره کرده و می‌گوید که چگونه این جانور می‌تواند به زیبایی ماه آسیب برساند. این اشعار به نوعی تشبیهاتی هستند که زیبایی و خطر را در یک‌جا گرد هم می‌آورند.
هوش مصنوعی: تو زلف سیاه خود را به زیبایی در معرض نمایش گذاشتی و با این کار، ماه را به حسرت انداختی.
هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند نگاه عقرب را ببیند؟ او چگونه می‌تواند در کنار ماه کامل بیفتد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
بسست این نام و این اورنگ شه را
که دارد در شبستان چون تو مه را
زناشویی به‌هم خورشید و مه را
رحم بسته به زادن صبح‌گَه را
سؤالی کرد آن دیوانه شه را
که تو زر دوست داری یا گنه را
چو از قومی یکی، بی‌دانشی کرد
نه کِه را منزلت مانَد نه مِه را
شنیدستی که گاوی در علف‌خوار
بیالاید همه گاوانِ ده را
چو این اندیشه محکم گشت شه را
نوید خواستگاری داده مه را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.