چشم ترا ز مستی ناز آفریده‌اند
زلف ترا ز عمر دراز آفریده‌اند
تو یوسفی چو همت عشقم بلند بود
زآنت خراب کرده و باز آفریده‌اند
مشنو نوای ناله ما کاین ترانه را
از شعله‌های گوش گداز آفریده‌اند
ابروی دوست بین و بر آن جان نثار کن
کاین قبله را نه بهر نماز آفریده‌اند
داغ دلم چو لاله ز شوخی برون فتاد
ورنه مرا ز جوهر راز آفریده‌اند
کبکم ولیک سینه بی طالع مرا
بعد از شکست چنگل باز آفریده‌اند
رشک سبک عنانی دل می‌کشد مرا
کش چون نسیم بیهده تاز آفریده‌اند
شمعیم و خوانده‌ایم خط سرنوشت خویش
ما را برای سوز و گداز آفریده‌اند
بر سوزن مسیح فصیحی ستم مکن
کاین سینه را زچاک نیاز آفریده‌اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به توصیف زیبایی‌ها و احساسات عاطفی می‌پردازد. او به خلق معشوقی می‌پردازد که از مستی و زیبایی آفریده شده، و به پیچیدگی‌های عشق و دل‌باختگی اشاره می‌کند. با استفاده از تمثیل‌های مختلف، نشان می‌دهد که این عشق، حاوی درد و لذت است. او همچنین به معانی عمیق وجودی می‌پردازد و می‌گوید که انسان‌ها به‌ویژه برای تحمل رنج و سوز و گداز، به دنیا آمده‌اند. در پایان، شاعر از شکایت و درد دل خود نیز سخن می‌گوید و به نیاز درونی خویش اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: چشم تو از روی سرخوشی و شوق خلق شده و موهای تو به خاطر طول عمر و تجربه‌های زندگی به زیبایی آراسته است.
هوش مصنوعی: تو مانند یوسف هستی که عشق من بلندپرواز است، از این جهت تو را خراب کرده و دوباره ساخته‌اند.
هوش مصنوعی: به صدای ناله‌های ما گوش نده که این آهنگ از آتش‌های سوزان به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: به ابروهای دوست نگاه کن و جان خود را فدای آن کن، زیرا این زیبایی برای عبادت و نماز نیافریده شده است.
هوش مصنوعی: درد و غم جانکاه من مانند لاله‌ای است که از زمین بیرون آمده است. اگر نه، وجود من از ذات و راز بزرگ‌تری ساخته شده است.
هوش مصنوعی: کبک من، اما سینه من که بی‌نصیب است، بعد از اینکه به دام افتادم، دوباره شکل گرفته است.
هوش مصنوعی: دل من مانند پر پرواز دارد و از حسادت به زیبایی سبک و آزاد به حرکت درمی‌آید، مانند نسیمی که بی‌هدف و بی‌فایده در فضای آزاد در حرکت است.
هوش مصنوعی: ما مانند شمعی هستیم که سرنوشت خود را نوشته‌ایم. سرنوشتی که ما را برای سوختن و نازیدن به وجود آورده است.
هوش مصنوعی: بر روی سوزن مسیح سخن رسا و زیبا نگوید، زیرا این سینه از زخم نیاز و درخواست آفریده شده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
گر یار را غنی ز نیاز آفریده اند
ما را نیازمند به نازآفریده اند
قد ترا ز جلوه ناز آفریده اند
روی مرا ز خاک نیاز آفریده اند
لعل ترا که نقطه پرگار حیرت است
[...]
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.