هوش مصنوعی: این شعر به نقد وضعیت شاعران و ارزش کار آنان می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که شاعری نمی‌تواند از طریق شعر به درآمد و معیشت خوبی دست یابد، زیرا کار شاعران که بدون نور و حقیقت است، فاقد ارزش واقعی است. او همچنین نشان می‌دهد که درخواست اجرت برای دروغ‌گویی نادرست و زشت است. به طور کلی، شاعر به اهمیت صداقت و حقیقت در شعر و دشواری معیشت شاعران اشاره می‌کند.
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد وضعیت شاعران و ارزش کار آنان می‌پردازد. شاعر اشاره می‌کند که شاعری نمی‌تواند از طریق شعر به درآمد و معیشت خوبی دست یابد، زیرا کار شاعران که بدون نور و حقیقت است، فاقد ارزش واقعی است. او همچنین نشان می‌دهد که درخواست اجرت برای دروغ‌گویی نادرست و زشت است. به طور کلی، شاعر به اهمیت صداقت و حقیقت در شعر و دشواری معیشت شاعران اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: هیچ شاعری وجود ندارد که از او بتوانی نان بهتری به دست بیاوری.
هوش مصنوعی: شاعران اگر به حقیقت دست نیابند، آثارشان مانند کارهایی می‌شود که بدون نور و روشنایی انجام می‌شود؛ چرا که دروغ هیچ روشنی و واقعییتی ندارد.
هوش مصنوعی: خواستن پاداش برای دروغ، واقعاً کار ناپسند و بی‌معنایی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عین عین کرده چشم را به دروغ
راست مانند گاو جسته زیوغ
چه کنی لاف مستیی به دروغ
تات گویند خورده مردک دوغ
کفر و دین اندرو چو روغن و دوغ
چون لباس نو و کهن در بوغ
بنگت آن اشتها دهد به دروغ
که چو ماء العسل بلیسی دوغ
پیشتر زینکه رند وش بودم
کار من داشتی هزار فروغ
وینزمان کز برای مصلحتی
دم زهدی همی زنم بدروغ
کارم از فقر و فاقه گشته چنانک
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.