مرا دوستی کو که با دشمنم
بگوید که این نکته میدار یاد
که گر دادت اقبال دور فلک
ور ادبار ازو بهره ما فتاد
سپاس از خدای جهان آفرین
که هر شام آمد پس از بامداد
از ادباد و اقبال ما و شما
سپهر برین داد روزی بباد
چو خواهد گذشتن همان و همین
چرا غم خورم من چه باشی تو شاد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دوستی اشاره می‌کند که می‌تواند او را در زمان‌های خوشی و ناخوشی یادآوری کند. او می‌گوید که باید سپاسگزار خدا باشد، چرا که هر شب پس از روز می‌آید و زندگی دائماً در حال تغییر است. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که با وجود تغییرات، چرا باید غمگین باشد در حالی که دیگران شاد هستند.
هوش مصنوعی: دوستی پیدا کن که وقتی با دشمنم صحبت می‌کند، به او بگوید که این نکته را فراموش نکند.
هوش مصنوعی: اگر در زندگی شانس با تو یار باشد یا خلاف آن، هرچه که نصیب ما شود، به آن وابسته است.
هوش مصنوعی: تشکر و قدردانی از خداوند جهانی که بعد از هر روز، شب را می‌آفریند.
هوش مصنوعی: بر اساس سرنوشت و شانس ما و شما، سپهر آسمان، روزی را به باد داد.
هوش مصنوعی: وقتی که همه چیز به همان منوال پیش برود و تغییر خاصی نباشد، چرا من باید نگران باشم؟ تو چرا با شادابی و خوشی زندگی نمی‌کنی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
که چندین سپه روی به ایران نهاد
کسی در جهان این ندارد بیاد
مرو را پدر نام گل شه نهاد
که خورشید رخ بود و حورا نژاد
پناه روانست دین و نهاد
کلید بهشت و ترازوی داد
بدین سان نهادش خداوند داد
بود تا بود هم بدین یک نهاد
به جایی که دشمن بود، خواب یاد
مکن ور کنی سر دهی خود به‌باد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.