بگریست ابر نیسان والوَرد قَد تبَسَّم
خامش چنین چرایی؟والطَّیر قَد ترنَّم
کردند خانه رنگین عینای مِن دمُوعی
از بس که اشک خونین قَد فاضَ مِنهُما دم
دل کی رسد به جانان والحُزن لیسَ فیهِ
دعوی کنی محبَّت والقلب غَیر مُغتَم
ای باد عنبرین بوی یا مرحبا مَجِیک
جانم ترا فدا باد جِئتَ خَیر مَقدم
دل خست غمزه ی او لابدَّ من شفاءٍ
مرهم طلب ز لعلش ای والشِّفاهُ مَرهم
صد چشمه آب در چشم والنَّار فی فؤادی
من غرق آتش و آب یا ویلَنا ترحَّم
بیمار درد عشقم هیهات لَم تَعُدنی
باری چو مرده باشم زرنی ولا تَلَوَّم
راه صفا نپویی هذا طریق جَورٍ
مهر و وفا نجویی انَّی اخاف تَندم
ابن حسام دارد فی العیَنِ عین جارٍ
ای نور چشم فانظُر الیهِ وارحَم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیف احساسات عمیق عاشقانه و درد و غم جدایی است. شاعر به شیوه‌ای زیبا از آسمان و طبیعت کمک می‌گیرد تا افکار و احساسی را که نسبت به محبوبش دارد، بیان کند. او با تصاویری از گریه ابرها و ترنم پرندگان، غم و سرگیجه‌ی دل را توصیف می‌کند. شاعر به چالش کشیدن عشق و حزن خود اشاره می‌کند و از محبوب می‌خواهد که به او رحم کند و درد عشقش را تسکین بخشد. او همچنین در دل خود اشک و آتش را احساس می‌کند و از وضعیت ناامیدانه‌اش گلایه می‌کند. در نهایت، شاعر به دنبال وفا و محبت است و از محبوبش درخواست کمک و بخشش دارد.
هوش مصنوعی: ابرهای نیسان گریه کردند و گل‌ها با لبخند خاموشی خود را نشان دادند. پرنده‌ها نیز آواز خواندند و این زیبایی را به تصویر کشیدند.
هوش مصنوعی: خانه را به رنگ و نقش درآوردند، مثل عینایی که از اشک‌های خونین پر شده است، زیرا این اشک‌ها به حدی ریخته‌اند که از آنها خون سرازیر شده است.
هوش مصنوعی: دل چگونه به محبوب می‌رسد در حالی که در آن اندوهی نیست؟ محبت را می‌توان ادعا کرد، اما قلبی که غمگین نیست، نمی‌تواند عاشق باشد.
هوش مصنوعی: ای باد خوشبو، سلام و درود بر تو، جانم فدای تو باد که با آمدنت، خوشامدی را به همراه آورده‌ای.
هوش مصنوعی: دل خسته‌ام از نگاه‌های او، بی‌شک به درمانی نیاز دارد. پس از دندان‌هایش که مانند مروارید است، خواستار مداوا می‌شوم.
هوش مصنوعی: چشمانم پر از اشک است و قلبم از آتش می‌سوزد. در این حال، هیچ راه نجاتی نمی‌بینم و جز آه و ناله چیز دیگری ندارم.
هوش مصنوعی: من در عشق خود بیمار هستم و دور از تو، زندگی برایم بی‌معناست. اگر مثل یک مرده شده‌ام، فقط به من سر بزن و مرا سرزنش نکن.
هوش مصنوعی: اگر به دنبال راه خوشی و صفا هستی، این مسیر نیست؛ چرا که در آن عشق و وفا را نمی‌توانی بیابی. من از این می‌ترسم که در آینده پشیمان شوی.
هوش مصنوعی: ابن حسام در این بیت به چشم خود اشاره می‌کند و از نزدیکی و نوری که در چشمش وجود دارد صحبت می‌کند. او می‌خواهد که دیگری به او نگاه کند و بر او رحم کند، گویی در این نگاه چیزی از عشق و محبت نهفته است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
فرخنده باد و خرم نوروز شاه عالم
سلطان تاجداران تاج تبار آدم
عالی جلال دولت باقی جمال ملت
دارندهٔ زمانه شاهنشه معظم
از تخت و خاتم آمد آرایش بزرگان
[...]
ای رایت رفیعت بنیاد نظم عالم
وی گوهر شریفت مقصود نسل آدم
برنامهٔ وجودت شد چار حرف عنوان
کان چار حرف آمد پس چار طبع عالم
هم نام فرخت را زی نامه برد عیسی
[...]
اشرب مع الندامی فی روضة الخزامی
فالصبح قد تبدی والریح قد تنسم
ای دلربای ساده برگیر جام باده
دل خستگان غم را از باده ساز مرهم
یا معدن الملاحه الراح منک راحه
[...]
بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم
ای بارها خریده از غصه و زحیرم
من چون زمین خشکم لطف تو ابر و مشکم
جز رعد تو نخواهم جز جعد تو نگیرم
خوشتر اسیری تو صد بار از امیری
[...]
یا ساقی الکریم سوقی بماء کرم
هل للتراب حظ من جرعة الکرام
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.