خودنماییها کثافت جوهریست
شیشه تا در سنگ می‌باشد پریست
اعتبار اینجا ندارد عافیت
شمع سرتاپاش پامال سریست
سروگل ناکرده آزادی مخواه
این ثمر وقف بهار بی‌بریست
پنبه نه درگوش و واکس بی‌خلل
خانهٔ آسودگی قفلش گریست
بیخودی را چارسوی نازکن
رنگ گرداندن دکان جوهریست
آتشم آتش، مپرس ازکسوتم
هرچه می‌پوشم همان خاکستریست
انفعال سجده، زان درمی‌برم
بر جبین من عرق بایدگریست
رنگها، یکسر شکست آماده‌اند
این گلستان، عالم مینا گریست
یک قلم، موم‌ی شکن پرورده‌ایم
پهلوی ما نردبان لاغریست
فطرت از ناراستی چپ می‌خورد
لغزش این خامه از بی‌مسطریست
وصل پیغام است، چون آمد به حرف
تا خدایی گفته‌ای پیغمبریست
مرد را در خلق، منصف نبشتن
بر سپهر اوج عزت محوریست
چون عرق،گوهر فروش خجلتیم
قیمت ما انفعال مشتریست
بیدل از بنیاد ما خجلت نرفت
خاک ما چون آب موضوع تریست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مسائل انسانی و اجتماعی می‌پردازد و به نوعی نقدی بر خودنماییها و ریاکاری‌هاست. شاعر اشاره می‌کند که با وجود نمایش‌های ظاهری، حقیقت و عمق وجود انسان‌ها در زیر این لایه‌های نازک پنهان است. او به بی‌توجهی به آزادی واقعی و وضعیت اسفناک جامعه نیز انتقاد می‌کند. علاوه بر این، به طبیعت ناپایدار و فانی انسان اشاره کرده و یادآور می‌شود که ارزش‌های واقعی و جوهره انسانی در معرض اضمحلال قرار دارند. در نهایت، شاعر به غم و خجالت انسان از شرایط خود پرداخته و بر این نکته تأکید می‌کند که حقیقت انسان در سادگی و اصل وجود او نهفته است.
هوش مصنوعی: ظاهرگرایی و خودنماییها در نظر من نوعی زشتی است که فقط زمانی به چشم می‌آید که در مقایسه با چیزهای باارزش‌تر و محکم‌تر قرار گیرد.
هوش مصنوعی: در اینجا، آرامش و امنیتی که شمع به همراه دارد، اهمیتی ندارد؛ زیرا زندگی و سرنوشت او همواره در خطر است و در دامی گرفتار شده است.
هوش مصنوعی: اگر هنوز جوانی و نشو و نمو نکرده‌ای، از آزادی و رهایی توقعی نداشته باش. این ثمر و نتیجه، خاص بهار است و بدون رشد و بالیدگی به دست نمی‌آید.
هوش مصنوعی: پنبه را در گوش گذاشتن و واکس زدن بدون نقص، نمادی از آرامش و راحتی است که در آن فضا قفل شده و احساس ناراحتی به وجود آمده است.
هوش مصنوعی: بی‌دلی و بی‌فکری را در هر سمت و سویی با ناز و لطافت بپوشان، زیرا این کار مانند حکاکی و زیبا کردن یک مغازه است.
هوش مصنوعی: من آتش هستم و این آتش درونم را از کسی نمی‌پرسم، چون هر چه که از من پنهان می‌شود، در حقیقت تنها خاکستر آن آتش است.
هوش مصنوعی: در اثر فروتنی و خضوعی که در سجده به وجود می‌آید، درد و رنجی در وجودم احساس می‌کنم که طوری است که بر پیشانی‌ام عرق می‌ریزد و باید بر آن شکسته‌نفسی گریه کنم.
هوش مصنوعی: رنگها در این گلستان به شدت به هم ریخته و در هم شکسته‌اند، به طوری که این دنیا مانند مینا (سرو) نیازمند گریه و اندوه است.
هوش مصنوعی: ما یک قلم و موم درست کرده‌ایم و در کنار ما، یک نردبان باریک و لاغر وجود دارد.
هوش مصنوعی: طبیعت انسان از نادرستی آسیب می‌بیند و اشتباهات این قلم ناشی از عدم توازن و دقت در کار است.
هوش مصنوعی: وقتی پیامی به زبان می‌آید، نشان‌دهنده‌ی ارتباطی است که از جانب خداوند صورت گرفته و به نوعی این پیام مانند پیامبری است که از سمت خدا سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: انسان را در خلقت باید به انصاف ارزیابی کرد، زیرا این امر نشانه‌ای از عظمت و شرافت اوست.
هوش مصنوعی: ما مانند عرقی هستیم که باعث شرم و خجالت فروشنده می‌شود، زیرا ارزش و قیمت وجود ما بستگی به عدم فعالیت و تقاضای دیگران دارد.
هوش مصنوعی: بیدل از ابتدا به ما احساس خجالت نمی‌کند. خاک ما مانند آب، نرم و تر است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همین شعر » بیت ۱
خودنماییها کثافت جوهریست
شیشه تا در سنگ می‌باشد پریست
حبذا طغرل که بیدل گفته است
خودنماییها کثافت جوهریست!
عشق گنج و عشق زر از کافریست
هرک از زر بت کند او آزریست
هر هوا و ذره‌ای خود منظریست
نا گشاده کی گود کانجا دریست
درگلستانی‌که دل را با اشاراتش سریست
سبزه‌گرگل می‌کند ابروی ناز دلبری‌ست
ذوق پیدا-بی قیامت صنعت است آگاه باش
درکمین خودنمابیها پری میناگری‌ست
شش جهت جزکاهش‌و بالیدن‌نیرنگ نیست
[...]
تو مگو کان گفت گفت دیگریست
از امامی یا که از پیغمبریست
صبح آمد خواجه ی ما بستری ست
هی چرا این خواجه از صحت بری ست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.