نفس را الفت دل پیچ و تابست
گره در رشتهٔ موج از حبابست
درین محفل ز قحط نشئهٔ درد
اثر لب تشنهٔ اشک کبابست
درنگ از فرصت هستی مجویید
متاع برق در رهن شتابست
صفا آیینهٔ زنگار دارد
فلک دود چراغ آفتابست
به روی خویش اگر چشمی کنی باز
زمین تا آسمانت فتح بابست
دلی داریم نذر مه جبینان
دیار حسن را آیینه بابست
ز چشم سرمه آلودش مپرسید
زبان اینجا چو مژگان بیجوابست
هزار آیینه در پرداز زلفش
ز جوهر شانهٔ مژگان در آبست
تماشای چمن بی نشئه ای نیست
زگل تا سبزه یک موج شرابست
نمیدانم جمال مدعا چیست
ز هستی تا عدم عرض نقابست
کم آب است آنقدر دریای هستی
کزو تا دست میشویی سرابست
بیابان طلب بحری است بیدل
که آنجا آبله جوش حبابست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و پیچیدگی زندگی و احساسات انسانی اشاره دارد. شاعر به توصیف حالات درونی و دلتنگی میپردازد و به نوعی به ناپایداری و فانی بودن زندگی اشاره میکند. او به رابطه عشق و زیبایی مینگرد و یادآور میشود که دنیا و زندگی پر از زیبایی، اما در عین حال پر از قحطی و درد است. شعر همچنین به اهمیت لحظات و فرصتها میپردازد و برای تماشا و لذتبردن از زیباییهای جهان دعوت میکند. در نهایت، شاعر به تلخی و کمآبی وجود اشاره میکند و حس از دست دادن را به تصویر میکشد.
هوش مصنوعی: نفس مانند دلی سرشار از عشق و هیجان است که در دلش تلاطم و ناپایداری وجود دارد. این حالت شبیه به گرهای در رشتهٔ امواجی است که از حبابها تشکیل شده است.
هوش مصنوعی: در این جمع، به دلیل کمبود احساسات و نشئههای درد، لبهای تشنهٔ کسی مانند اشک در کباب مانده است.
هوش مصنوعی: از فرصت وجود حداکثر استفاده را ببرید، زیرا در لحظهای که درنگ کنید، همه چیز از دست میرود و چشماندازهای درخشان زندگی به فراموشی سپرده میشود.
هوش مصنوعی: آسمان مانند آیینهای است که زنگار دارد و روشناییاش مانند دودی است که از چراغ آفتاب برخاسته است.
هوش مصنوعی: اگر چشمانت را به روی خودت باز کنی، میبینی که تمام دنیایت از زمین تا آسمان به رویت گشوده شده است.
هوش مصنوعی: ما دلی داریم که برای زیباییهای دیار عشق، سپاسگزاری میکند و آن را به مانند آینهای میدانیم که به زیباییها نگاه میکند.
هوش مصنوعی: به نگاه پر از غم و غبار او اشاره نکن، چون زبان اینجا مانند مژگان نمیتواند پاسخی بدهد.
هوش مصنوعی: هزاران آینه در شکل و زیبایی موهای او انعکاس پیدا کردهاند، که این زیبایی ناشی از جوهر و لطافت مژگانش است که در آب منعکس میشود.
هوش مصنوعی: تماشای چمن بدون احساس سرخوشی و مستی معنا ندارد، چرا که بهشتی از گل و سبزه مانند یک جرعه شراب شادیبخش است.
هوش مصنوعی: نمیدانم زیبایی خواسته چیست، چون از وجود تا عدم در پس نقابی پنهان است.
هوش مصنوعی: دریای هستی آنقدر کم عمق است که وقتی دست را به آن میزنیم، فقط تصویری خیالی و غیر واقعی از آب را مشاهده میکنیم.
هوش مصنوعی: بیابان برای دل غمگین و بیقرار، همچون دریا است. در آن مکان، حبابهای دروغین و فریبندهای وجود دارد که تنها ظاهرشان زیباست و عملاً حاصلی ندارند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تَنَش سیمست و لَبْ یاقوتِ نابست.
همان دَندانِ او دُرِّ خوشابست.
اسد کو ناف خانهٔ آفتابست
ازان آهو دمش چون مشک نابست
در این جو دل چو دولاب خرابست
که هر سویی که گردد پیشش آبست
وگر تو پشت سوی آب داری
به پیش روت آب اندر شتابست
چگونه جان برد سایه ز خورشید
[...]
بیا کز رفتنت جانم خرابست
دل از شور نمکدانت کبابست
درنگ آمدن، ای دوست کم کن
که عمر از بهر رفتن در شتابست
من آیم هر شبی سوی تو، لیکن
[...]
زکوه صورتی بعد از نصابست
ولی فردا انصاب اندر حسابست
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.