محبت بس که پر کرد از وفا جان و تن ما را
کند یوسف صدا گر بو کنی پیراهن ما را
چو صحرا مشرب ما ننگ وحشت برنمیتابد
نگه دارد خدا از تنگی چین دامن ما را
چنان مطلقعنانتاز است شمع ما از این محفل
که رنگ رفته دارد پاس از خود رفتن ما را
خرامش در دل هر ذره صد توفان جنون دارد
عنان گیرید این آتش بهعالمافکن ما را
گهر دارد حصار آبرو در ضبط امواجش
میندازید ز آغوش ادب پیراهن ما را
فلک در خاک میغلتید از شرم سرافرازی
اگر میدید معراج ز پا افتادن ما را
به اشک افتاد کار آه ما از پیش پا دیدن
ز شبنم بال تر گردید صبح گلشن ما را
هوس هر سو بساط ناز دیگر پهن میچیند
ندید این بیخبر مژگان بههمآوردن ما را
از این خاشاک اوهامی که دارد مزرع هستی
به گاو چرخ نتوان پاک کردن خرمن ما را
چو ماهی خارخار طبع در کار است و ما غافل
که بر امواج پوشاندهست گردون جوشن ما را
ز آب زندگی تا بگذرد تشویش رعنایی
خم وضع ادب پل کرد دوش و گردن ما را
به حرف و صوت تا کی تیره سازی وقت ما بیدل
چراغ چارسو مپسند طبع روشن ما را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به بیانعواطف عمیق و پیچیدهای میپردازد که ناشی از عشق و محبت است. او از احساساتی چون وفا، افتخار و زیبایی سخن میگوید و به شناخت عشق حقیقی و تأثیر آن بر زندگی انسانها اشاره میکند. تصویرهایی از طبیعت و معراج در زندگی نیز به عنوان نمادی از تلاش برای دستیابی به زیبایی و کمال به کار رفته است. همچنین، شاعر به انسانها هشدار میدهد که در دنیای پر از اوهام و فریب، باید به جستجوی حقیقت و زیبایی بپردازند و از تنگنای مفاهیم سطحی رها شوند. در نهایت، او بر اهمیت شناخت و حفظ ادب و اصالت در زندگی تأکید میکند.
هوش مصنوعی: عشق و محبت چنان در دل و جان ما جا گرفته که اگر یوسف صدایش کند، بوی پیراهن ما را هم پیدا خواهد کرد.
هوش مصنوعی: جایگاه ما در صحرا آرامشبخش است و نمیتوانیم ترس و وحشتی را تحمل کنیم. خداوند تا از تنگنای دامن ما محافظت کند، نگرانیم.
هوش مصنوعی: شمع ما در این جمع، به قدری زنده و پرشور است که رنگ و روی خود را از دست داده، و این نشان میدهد که در غیبت ما، چقدر به یادمان باقی خواهد ماند.
هوش مصنوعی: حرکت او در دل هر ذرهای، طوفانی از جنون به پا میکند. این آتش را کنترل کنید که ما را به خرابی میکشاند.
هوش مصنوعی: آبرو مانند یک جواهر در حصاری است که امواج خطرناک به آن نزدیک میشوند. پس لطفاً ادب و آداب را رعایت کرده و به آن آسیب نزنید.
هوش مصنوعی: اگر آسمان از افتادن ما ز پا میدانست، به خاطر شکوه و عظمت ما، در خاک میغلتید و خجالت میکشید.
هوش مصنوعی: دل ما با اشک پر از غم شده است، چون صبح گلدانی را میبینیم که از شبنم بیشتر لطافت و زیبایی دارد.
هوش مصنوعی: هوس دنبال زیبایی و ناز و عشوه در هر جا بهراحتی گسترده میشود، اما این فرد بیخبر از آن است که چشمانش با نگاه به ما، چه تاثیری را بهوجود میآورد.
هوش مصنوعی: از این زبالههای خیالی که وجود دارد، نمیتوان با گاو چرخ، مزرعه زندگی را تمیز کرد و خرمن ما را نجات داد.
هوش مصنوعی: ما مانند یک ماهی در حال تلاش و کوشش هستیم، در حالی که نمیدانیم بر فراز امواج، آسمان صدای ما را پوشانده و پوشش ما را محکم کرده است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که از آب حیات بگذریم و زیبایی و شادابی دنیای جوانی را فراموش کنیم، ادب و خوشرفتاری به ما کمک میکند تا به آرامش و مقام والاتری برسیم.
هوش مصنوعی: تا کی میخواهی با حرف و صدا وقت ما را تلف کنی؟ بیدل، ما چراغ چارسو را نمیپسندیم، زیرا این به طبع روشن ما نمیخورد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
مزار فیض بخش ماست گلگشت چمن ما را
رگ ابر بهاران است هر تار کفن ما را
به خاک آستانی آشنا گردید پیشانی
اگر غربت جدا افکند از خاک وطن ما را
مپرس از دل، کباب در نمک خوابانده ای دارم
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.